Olsi Shahini
Grekët provuan sërish të tregojnë dhëmbët, sikurse bënin dikur. Sërish nxorën pasaporta të pavlefshme, bllokuan kalimin e lirë drejt vendit të tyre e madje ndaluan edhe abetaret shqiptare, sepse konsideroheshin me ndjeshmëri historike për palën greke.
Tashmë presioni grek nuk e kalon dot kufirin. Greqia ka kohë që e ka humbur betejën e saj dhe raportet me të vërteten, edhe pse ka qenë një partner strategjik ekonomik. Retorika pa fund boshe, debate politike të kota kanë qenë në qendër të vëmendjes ditët që lamë pas në kuadër të tentativës së dështuar për të përvetësuar aktualitetin, ndërsa Çamëria vijon të mbetet një çështje e “nxehtë” për ta. Por grekët nuk munden ta zhbëjnë historinë, sepse ajo është e gdhendur në shpirtin e gjithë shqipëtarëve, është një dhimbje e të gjithëve, por sot e kthyer në forcë. Ështe e njëjta histori, e njëjta strategji ku në thelb është mashtrimi si i opinionit publik, por tashmë edhe me keq kundrejt vetes dhe popullit të tyre. Këtë strategji e bën edhe në pragun e falimentit, kur u duk sikur u rimishërua, por sërish kali i Trojës u rikthye, ndonëse pa mundur të godasë.
Kësaj radhe u duk e habitshme që një shqiptar t’u tregonte të vërtetat, që një Kryeministër t’u fliste nga foltorja e kuvendit. Ecejaket janë dëshpërimisht të kota, nuk ka më diskutime kufiri, retorikë për të mbajtur gjallë gënjeshtrën e rradhës.
Edhe pse nuk mund të anashkalohet ndikimi cinik i tyre në Ballkan si në rastin e Maqedonisë por edhe me gjerë, një përkëdhelje pakufij i ka bërë të besojnë edhe per Himarën. Po, e vërtetë atje mund të flitet edhe greqisht, por të mos harrojmë se këndohet dhe vajtohet shqip. Por ajo që duket edhe më e tepërt është fakti se Greqia nuk është askush për t’u përfshirë në punët e brendshme të Shqipërisë, në një kohë kur nuk mundet të menaxhojë të sajat. Ku kërkojnë të dalin grekët e sotëm me protagonizmin e pakuptimtë, që vetëm i largon nga helenët e dikurshëm. Ndoshta dinakëria u mbetet ende, por kali i Trojës tashmë u tret dhe nuk mund të pushtojë më qytete. Historia nuk mund të fshihet dhe në çamët nuk mund ta harrojmë.
