Hossein Abedini është anëtar i Komitetit të Punëve të Jashtme të Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit. Ai u plagos rëndë gjatë një përpjekjeje për vrasje më 14 mars, 1990 në Stamboll, Turqi, nga agjentë të dërguar nga Teherani.
Hossein Abedini
Unë u sulmova në Stamboll në vitin 1990. Një sulm në Paris u hodh poshtë këtë muaj.
“Hossein, a ke dëgjuar lajmet në lidhje me komplotin për të bombarduar tubimin në Franë?” Kolegu im më pyeti kur hyra në zyrën të hënën më 2 korrik. Ai po fliste për takimin e madh të opozitës iraniane… Një dridhje zbriti në shpinë, dhe unë fola përsëri për Stambollin e para 28 viteve.
Në mesditë më 14 mars 1990, më dërguan në aeroportin e Stambollit. Papritmas, një makinë bllokoi rrugën tonë. Një makinë tjetër na ndiqte nga prapa dhe dy burra të çuditshëm u hodhën nga makina e përparme me armë.
Hapa derën e makinës dhe shkova drejtë tyre, duke mbajtur në dorë vetëm një çantë të vogël. Një burrë gjuajti nëntë plumba drejtë meje, arma e tjetrit u zhduk. Ata ikën. Kam luftuar për të mbijetuar për katër muaj, duke përfshirë më shumë se 40 ditë në koma në Spitalin Ndërkombëtar të Stambollit.
Pak ditë pas sulmit, televizioni shtetëror në Teheran njoftoi – se në Stamboll ishte vrarë Mohammad Mohaddessin, kryetar i Komitetit të Punëve të Jashtme të NCRI.
U bë e qartë se sulmuesit kishin dashur të sulmonin dhe vrisnin atë, jo mua. Megjithatë, Teherani u përpoq disa herë për të më hequr qafe mua teksa ndodhesha në spital. Në një rast, agjentët u maskuan si policë turq; në një tjetër, ata pretendonin se ishin miq që vinin tek unë në spital për vizitë.
Ato komplote u zhdukën, por shumë viktima të tjera nuk ishin aq me fat sa mua. Aktivisti i të drejtave të njeriut Kazem Rajavi u qëllua për vdekje në Gjenevë po atë vit, dhe disa aktivistë kurdë u vranë më vonë. Katër vjet më vonë Gjykata gjermane implikoi në këtë ngjarje zyrtarët më të lartë në Teheran.
Situata pak ka ndryshuar. Muajin e kaluar autoritetet belge arrestuan dy shtetas belgë me origjinë iraniane në rrugën e tyre për atë tubim në Paris, ku morën pjesë dhjetëra mijëra njerëz dhe qindra personalitete nga SHBA, Evropa dhe Lindja e Mesme. Belgët iranianë kishin më shumë se një kile të TATP-it të fuqishëm shpërthyes. Si rezultat i bashkëpunimit të ngushtë të autoriteteve belge, franceze dhe gjermane, një komplot i madh terrorist në Europë u pengua me disa orë për të kursyer kushedi se sa viktima.
Më vete, policia gjermane arrestoi Assadollah Assadi, një diplomat iranian me seli në Vjenë. Sipas prokurorëve federal gjerman, Assadi, shefi i stacionit të Ministrisë iraniane të Inteligjencës dhe Sigurisë, ishte organizatori i komplotit të bombardimeve. Ai kishte urdhëruar belgët për të sulmuar tubimin dhe i kishte dorëzuar eksplozivët në një takim në qershor në Luksemburg. Ai u arrestua në një urdhër europian, ndërsa po nxitonte të largohej drejtë Austrisë ku ai gëzonte imunitet diplomatik.
Më 10 korrik, një zyrtar i lartë i Departamentit të Shtetit Amerikan theksoi se komploti për të bombarduar protestën e opozitës në Paris ishte vetëm shembulli më i fundit i Iranit, ku duke përdorur mbulimin diplomatik ka dashur të komplomentojë terrorizmin në zemër të Evropës.
Por, pse qeveritë evropiane mbeten të heshtura pas kësaj?
Evropa duhet të kuptojë se nuk mund të kryejë biznes si zakonisht me një shtet që ka institucionalizuar terrorizmin si shtetëror. Ambasadat dhe agjencitë e regjimit të ajetollahëve janë qendra të terrorizmit dhe spiunazhit. Vendet evropiane duhet të dëbojnë diplomatët dhe agjentët e inteligjencës të regjimit Iranian.
Madje ato duhet të zbulojnë të gjitha detajet e rastet të terrorizmit tek publiku. Vetëm me këto mjete, bota mund ta dëmtojë makinerinë terroriste të regjimit iranian, kjo do të ishte e mirë për botën, rajonin dhe vetë Iranin./ wsj.com-pershtatur për opinion.al
