Gjatë muajit të ardhshëm, tifozët e futbollit në të gjithë botën, do të ngujohen përpara televizorit, do të degjojnë vjedhurazi teksa punojnë, dhe pafundësisht do shohin përsëritjet e ndeshjeve në telefonat e tyre. Ndërkohë vetëm 1/5 e tifozëve kanë skuadrat e tyre përfaqësuese në këtë kompeticion, ndërsa të tjerët duhet të mjaftohen me skuadrat e tjera me zili. Përfshirë këtu edhe ata tifozë të cilët rrallë janë mësuar që mos ta ndjekin skuadrën e zemrës si Italia, Amerika, apo Kameruni. Sipas statistikave, vetëm 6% e popullësisë së botës, ka arritur të shoh ekipin e tyre kombëtar të ngrejë kupën e Botës. Si mund të shpresojë 94% e popullësisë të bashkohet me ta?
Për t’iu përgjigjur kësaj pyetjeje, The Economist ndërtoi një model statistikor për të identifikuar faktorët bazë sportivë dhe ekonomikë që përcaktojnë performancën afatgjatë të futbollit të një vendi. Ne kemi shkarkuar rezultatet e çdo ndeshje ndërkombëtare që nga viti 1990 dhe kemi gjetur disa tregues që lidhen me artin për të shënuar vazhdimisht më shumë gola. Duke pasur më shumë lojtarë dhe skuadra në nivelin bazë u shoqërua me një ekip më të fortë kombëtar, siç ishte një pjesë e lartë e trafikut të kërkimit të Google për futbollin krahasuar me sportet e tjera të ekipit. Vendet që fitojnë më shumë medalje olimpike për frymë po ashtu kanë tendencë të jenë më të fuqishëm në fushën e futbollit, ndoshta për shkak se ata janë më sportdashës, dhe kanë më shumë gjasa të shpenzojnë më shumë para për atletët e elitës. Po ashtu, ata me një GDP më të lartë për kokë kanë performuar më mirë, pasi ata mund të ndërtojnë objekte më të mira dhe të kenë më shumë trajnerë. Së fundi, kemi vlerësuar pjesën e njerëzve në çdo vend që luajnë futboll (aq më i madh është më mirë).
Lajm i keq për zyrtarët ambiciozë të futbollit në vendet që luftojnë është se shumë prej këtyre faktorëve janë përtej kontrollit të tyre të menjëhershëm. Lajm i mirë është se modeli ynë mund të shpjegojë vetëm 40% të diferencës midis diferencave mesatare të golave të ekipeve kombëtare. Amerika e Jugut, Iberia, Afrika perëndimore dhe Ballkani ishin të gjitha në ulje. Vende të tjera, si Gjermania, treguan një përmirësim të dukshëm gjatë periudhës 28-vjeçare.
Ne ishim në gjendje të nxirnim katër mësime nga suksesi i këtyre ekipeve që çdo federatë kombëtare ambicioze e futbollit mund të merrte parasysh. Së pari, shumë fëmijë duhet të luajnë në një mënyrë që i inkurajon ata të zhvillojnë në mënyrë krijuese-qoftë për argëtim me miqtë, ose në ushtrime stërvitore që i mësojnë ata të veprojnë instinktivisht në situata të rastësishme. Së dyti, sistemet gjithëpërfshirëse të stërvitjes dhe zbulimit të të rinjve duhet të jenë në gjendje të vënë në vend adoleshentët e talentuar. Së treti, lojtarët profesionistë duhet të ekspozohen ndaj rrjetit të gjerë global të ekspertizës së futbollit, ose duke luajtur në ligat e forta të Evropës ose duke luajtur për trajnerë me përvojën e ekipeve të tilla. Dhe së katërti, përgatitjet për turneun duhet të jenë serioze. Në vitin 2014, Gana dhe Nigeria duhej të zgjidhnin mosmarrëveshjet për pagën për të shmangur sulmet e lojtarëve dhe trajneri i Rusisë shkoi pa pagën e tij për gjashtë muaj.
