Nga Gerald F. Seib
“Kjo është një kohë shumë e ndryshme dhe ky është një President shumë ndryshe”, thotë Trump.
Në konferencën për shtyp pas takimit të tij të me udhëheqësin e Koresë së Veriut, Kim Jong Un, Presidenti Donald Trump, ofroi argumentin e tij themelor se pse kjo përpjekje në diplomacinë me Phenian do të ketë sukses, kur kaq shumë të tjera më parë kanë dështuar: “Kjo është një kohë shumë e ndryshe dhe ky është një President shumë i ndryshëm, “tha z. Trump.
Perspektivat për të kthyer marrëveshjen e paqartë të së martës në një ndryshim të qëndrueshëm në Gadishullin Korean varet nga dy faktorë të rinj.
I pari është llogaritja që Kim përfaqëson jo vetëm një udhëheqës të ri të Koresë së Veriut, por një njeri krejtësisht i ndryshëm i përgatitur për të zhvendosur synimin strategjik të vendit të tij, nga kërkimi i armëve më të fuqishme, në kërkimin e një ekonomie të fuqishme. Eshtë një kohë tjetër, sepse i riu Z. Kim dhe jo i ati ose gjyshi i tij po drejton Phenianin.
Llogaritja e dytë është: Normalisht, liderët kanë vartësit e tyre që kujdesen të përpunojnë paraprakisht detajet e marrëveshjeve të mëdha, duke siguruar që vendet e tyre të jenë në marrëveshje përpara se udhëheqësit personalisht të ekspozojnë reputacionin e tyre dhe të marrin përsipër rreziqet që vijnë me shtrëngimin e duarve në një fazë të madhe botërore. Pra kjo marrëveshje është iniciuar nga stafi, vartësit dhe dakortësitë mes tyre, për të ardhur më pas në një shtrëngim duarsh mes dy liderëve. Duhet kohë për të parë rezultatet e këtij shtrëngimi duarsh në do të japin rezultate konkrete ose jo në çarmatimin nuklear të Koresë së Veriut.
Këtë herë, z. Trump po bën të kundërtën. Shtrëngimi i dorës së Kim ndodhi në fillim dhe do të pasohet më vonë nga marrëveshja dhe detaje të vështira. Por nuk ka asnjë marrëveshje ende se si të verifikohet premtimi i Koresë së Veriut për ” denuklearizim”, si ta bëjë atë marrëveshje të pakthyeshme, ose kur SHBA do të heqë sanksionet ekonomike. Këto janë elementët kryesorë të një marrëveshjeje reale, dhe ato duhen zgjidhur të parat.
Situata flet qartë se Donald Trump ka aftësinë më të madhe ndër liderë për të përmirësuar marrëdhëniet me udhëheqësit e tjerë dhe më pas t’i lëvizë ato në drejtimin e negociatave të tij personale.
Një marrëveshje ndërkombëtare për armët bërthamore nuk është një marrëveshje e pasurisë së paluajtshme, por Trump ka sugjeruar në këtë rast se ai nuk e sheh dinamikën aq të ndryshme. Në çdo rast, marrëdhënia personale e krijuar është çelësi.
Kjo propozim do të testohet në muajt e ardhshëm, Trump sugjeroi disa herë të martën se do të duhet vetëm gjashtë muaj për të kuptuar nëse përpjekja do të ketë sukses apo jo. Ndërkohë, ai këmbënguli: “Ne nuk kemi hequr dorë nga asgjë”.
Por kjo nuk është fare e vërtetë, natyrisht. Z. Trump hoqi dorë nga një prej letrave më të forta duke i dhënë zotit Kim legjitimitetin dhe njohjen ndërkombëtare përpara tërë botës. Ai gjithashtu hoqi dorë nga njoftimi se Shtetet e Bashkuara do të ndalojnë ushtrimet e përbashkëta ushtarake me Korenë e Jugut, ndërsa diplomacia luan rolin e saj duke dhënë një favor në Korenë e Veriut. Kështu në mënyrë implicite, zoti Trump po heq dorë nga kërcënimet ushtarake kundër Koresë së Veriut.
Megjithatë, është e rëndësishme të mbani mend se zoti Trump nuk ka hequr dorë nga kartela më e fuqishme që ai mban: Ai nuk u pajtua të rikthejë ndonjë sanksion ekonomik në Korenë e Veriut.
Kjo do të largohet nga Shtetet e Bashkuara me ndikim të rëndësishëm në negociatat përpara. Nëse historia është ndonjë udhëzues, Uashingtoni do të ketë nevojë për këtë levë, sepse rruga nga kuadri i thjeshtë i nënshkruar nga zotërinjtë Trump dhe Kim, të martën, në një marrëveshje të plotë e të detajuar mbi kërcënimin bërthamor do të jetë e gjatë dhe e vështirë.
Ajo do të kërkojë një shkallë të hapjes nga Koreja e Veriut, e clia nuk ka lejuar kurrë më parë botën të shikojë brenda operacioneve më të ndjeshme të saj. Përfundimisht, procesi gjithashtu do të kërkojë marrëveshje për çështje që shkojnë shumë larg nga çështjet bërthamore. Megjithëse dy udhëheqësit ranë dakord për një kuadër për paqen midis vendeve të tyre, ata nuk pajtoheshin për një plan për t’i dhënë fund zyrtarisht Luftës Koreane. Ky është një proces i ndërlikuar që do të përfshijë mbrojtjen e interesave të Koresë së Jugut dhe Japonisë, Kines si dhe SHBA-se.
Diplomacia e ardhshme do të duhet të marrë parasysh dëshirat e partisë më të madhe jo në dhomën e Singaporit: Kinezët do të insistojnë në trajtimin e procesit dhe marreveshjes, dhe ata kanë aftësinë ta prishin atë nëse nuk janë të lumtur.
SHBA dhe Koreja e Veriut kanë lëvizur diçka, por rruga e re përpara është e panjohur./Përshtatur për Opinion.al
