Nga Mirela Milori
Nuk pata kurajo të shkruaj sapo e pashë videon, sepse isha shumë e pakthjellët për mos të qenë pjesë e revoltës së njerëzve që mallkonin, shani e madje shkonin deri në kërkesa ekstreme për ekzekutimin e Anjezës.
Nuk dua të rrëfej anën emocionale dhe pamjen që më është ngulitur në mendje: duart e ngritura të atij fëmije të pagojë, që iu trondit mendja,trupi e shpirti nga një shtazëri cnjerëzore; ato duar të vogla më kanë lënë një dhimbje të heshtur, që vetëm dhemb e nuk ka fjalë…!
Anjeza është rasti i një gruaje me një nivel të caktuar intelektual e me coroditje personaliteti, që ne rastisëm t’a zbulojmë e t’a shohim.
Të tilla ka shumë: nëpër shkolla, nëpër ambulanca lagjesh, nëpër zyra të shtetit ku duhet të marrësh një certifikatë, në një institucion kudo, ku ANJEZAT dhe ANJEZËT cajnë pa aftësi, vihen për qoka apo bamirësi, ju jepet një e drejtë e pamerituar, dhe nuk kalojnë në sitën e rregullave e ligjeve për të qenë pjesë e punëve ku aspirojnë të jenë.
Nuk e di se sa herë është kontrolluar ky insitucion, i cili sipas medias qënka fare pa licensë, nuk e di nëse tatimorët që fanepsen për cdo telefon të komshies se dëgjon zhurma në lokalin ngjitur, kanë kontrolluar ndonjëherë këtë ambjentin ku është ushtruar ky aktivitet!
Nuk e di se sa herë ka qenë e pranishme edukatorja tjetër(që më rrënqeth me qetësinë për të qenë pjesë e një abuzimi të tillë) në skena të tilla dhune!
Nuk e di nëse prindërit e atyre fëmijëve të tjerë nuk kanë vërejtur shenja të dhunës që fëmijët demostrojnë në shtëpi mbasi vijnë nga kopshti (sepse imitojnë atë që shohin), apo kanë fjetur mendjen me idenë se “ fëmijën tim nuk e prek dot ajo se… i bëj namin”!
Pra kurajoja qytetare e njerëzve përreth dhunës, rezulton 0! Anjeza me të ngjashmit e saj, është prodhim made in Albania i 25 viteve të fundit, kjo është e vërteta që nuk duam t’a pranojmë! Ajo ka qenë fqinja jonë, vajza e pallatit, një e njohur, që në një rrethanë apo tjetër, ka bërë të njëjtën gjë si ajo: ka goditur e abuzuar me një të pambrojtur!
Mbas historisë së Anjezës, përditshmëria shqiptare është e njëjta, me deputetë e deputete që duken të sapo dalë nga sallonet e bukurisë, e që flasin për rastet e dhunës pa përgjegjësi institucionale, por me ndjeshmëri qytetare, sikur nuk janë deputetë të kuvendit të Shqipërisë, por të Islandës; me pushtetarët e opozitarët cinikë që rendin nëpër fan zone me fanellat e kombëtares (shyqyr që kemi pse të biem në sy tani), me megallomanët që iu ka rënë paraja në dorë e që arrijnë cdo gjë me të (psh të bëhen deputetë, drejtora, etj…) përveçse të lexojnë ndonjë libër apo artikull për të qenë, me njerëzit e thjeshtë që rropaten të nxjerrin ditën e punës, e që kanë vetëm një ëndërr: të heqin fëmijët e tyre nga ky vend…!
Ah, se harrova…harrova kategorinë e të heshturve që sa më shumë kuptojnë, aq më shumë heshtin …! Klithma e atij fëmije na tronditi të gjithëve, por më shumë ndërgjegjen tonë që ka rënë në koma e nuk po do të zgjohet…!/Mapo
