Ambasadori William G. Walker, ish-shef i Misionit Monitorues të OSBE-së në Kosovë, është diplomati i cili dëshmoi botës masakrën e kryer nga serbët në Reçak.
Në një intervistë për emisionin “Opinion”, Walker ka treguar se si gjeti trupat e shqiptarëve të Kosovës të masakruar nga forcat serbë më mëngjesin e 16 janarit të vitit 1999.
Walker sqaron se fillimisht ka parë gra e fëmijë të tmerruar nga vrasjet e kryera nga serbët, ndërsa trupi parë që ka parë të vdekur, ka qenë një burrë pa kokë.
Më tej, ai rrëfen se ka gjetur trupa të tjerë të shpërndarë dhe në disa vende kishte kufoma të grumbulluara.
Fevziu: Si ka qenë udhëtimi juaj në Kosovë dhe në Shqipëri?
Walker: Deri më tani ka qenë fantastike. Deri më tani ka qenë shumë i kënaqshëm dhe kam mësuar shumë.
Fevziu: Megjithatë nuk keni kujtime shumë të mira, duke menduar çfarë ndodhi para 24 vitesh…
Walker: Jo, shumë pak gjëra më kujton situatën e para 24 viteve. Kjo është e sigurt. Fal Zoti!
Fevziu: Ambasador, në atë kohë, në Janar të 1999, ju ishit kreu i Observatorit të OSBE-së, si vutë re ngjarjen në Reçak atë mëngjes? E mbani mend fiks se çfarë ndodhi?
Walker: Absolutisht. E mbaj mend shumë qartë. Kam jo vetëm kujtimet e mija por kam parë edhe shumë video, lajme…
Fevziu: Dokumentarë…
Walker: Dokumentarë…
Fevziu: Të cilët flasin për atë histori…
Walker: Po, mirë e thatë. Është shumë e vështirë të harroj se çfarë ndodhi, edhe nëse do duhej të harroja.
Fevziu: Si e morët njoftimin e parë? Si e morët lajmin?
Walker: E dija që do shkoja për të parë diçka që më ishte thënë se është shumë e rrëmujshme dhe e përgjakshme. Kur shkova aty, pash që vërtetë ashtu ishte situata. Banorët e fshatit, që ishin kryesisht gra dhe fëmijë qanin, ishin në gjendje të keqe dhe ne menjëherë shkuam drejt vendit që na thanë se ka trupa të vdekur. Trupi i parë ishte i një burri, me kurriz dhe pa kokë. Kjo na çoi te trupat e tjerë. Ndonjëherë trupat i shikonim një nga një, ndërsa ndonjëherë ishin grumbuj. Ishte diçka shumë e keqe për tu parë.
Fevziu: Që nga çasti i parë, ju ishit i sigurt se ishte një masakër?
Walker: Isha shumë i sigurt që prej fillimit ngaqë…
Fevziu: Pati një shtysë të madhe nga Serbët për të thënë se ishin pjesë të UÇK-së të aso kohe.
Walker: Vërtetë.
Fevziu: Si ishit aq i sigurt se kishte vetëm vendas aty?
W: Si fillim, kishte shumë burra të moshuar. Së dyti, ishin veshur me ato që unë quaj rroba rurale, rroba fermerësh. Njerëzit në këto zone veshin çizme prej llastiku deri këtu. Ishte më se e qartë se këta nuk ishin ushtar me uniformë siç pretendojë më vonë Beogradi. Pati pretendime se unë kisha shkuar një natë përpara aty dhe kisha ndryshuar rrobat e tyre. Megjithatë, shenjat e plumbave tregonin se ato ishin vrarë aty ku kishin rënë.
Fevziu: Ishte shumë e lehtë ti shikoje dhe ti identifikoje plumbat…
Walker: Fytyrat e tyre ishin të goditur, sytë i kishin dal nga vendi, kishte plumba në gjithë trupin e tyre, kishte gjak. Ishte kohë me borë dhe kishte gjak mbi dëborë. Kishin rënë aty ku u gjetën. Nuk ishin në dyluftim. Kishte gëzhoja rreth tyre. Kishin një zotëri nga ushtria me vete i cili më tha se këto gëzhoja nga armët e ushtrisë dhe policisë.
Fevziu: Deklaratën e parë ju e mbajtët atje, në vendngjarje.
Walker: Në vendngjarje thash… Kishte shumë gazetar që më ndoqën. Ishte një korrespondente nga ABC-ja e SHBA-ve, dhe një gazetare e re në moshë më ndiqte nga pas e më pyeste vazhdimisht: Çfarë mendon? Çfarë mendo? Çfarë mendon? I thash: shiko. Lërmë të mbaroj këtu, të flas me banorët e fshatit dhe të premtoj se do të mbaj një konferencë shtypi kur të kthehem në zyrë. Dhe do të marr kohë të mendoj se çfarë do të them…
