Vehap Kola
Në epokën e konsumit, kur mirëqenia është sinonim i një standardi jetese të përcaktuar nga shkalla e përmbushjes së dëshirave të gjithëfarllojshme, është e kuptueshme që një pjesë e njerëzve të habiten nga vendimi i miqve apo të afërmve të tyre për të agjëruar. Abstenimi nga ushqimi, të pirët dhe nevojat fiziologjike nga agimi deri në mbrëmje veçanërisht në vende me klimë nxehtë duket një sjellje vetëkonsumuese. Megjithatë, në vend që habia të na nxisë të mësojmë se cfarë i shtyn këta njerëz të heqin dorë nga të ngrënët e të pirët, ne shqiptarëve na ngjall një shpërthim të drejtpërdrejtë gjykimi: “je në vete që tkurr barkun kot gjithë ditën?”, “të ka lënë mendja?!” etj. Një qasje krejt tjetër do të ishte më ndihmuese për miqtë apo të afërmit tuaj që janë duke agjëruar gjatë këtij Ramazani. Ja disa gjëra që nuk është e nevojshme t’u thuhen agjëruesve:
- Pra, 30 ditë rresht nuk do të hash as nuk do të pish asgjë?
Nëse një koleg apo mik i juaji ka nisur të agjërojë, është më mirë që përpara se t’i shtroni këtë pyetje të pakuptimtë, të bëni një kërkim të shpejtë në internet për të kuptuar konceptet bazë të agjërimit. Nëse dikush do të qëndronte 30 ditë pa ngrënë dhe pa pirë, do të kishte vdekur nga etja dhe uria.
- Është problem sikur të ha apo të pi në praninë tënde?
Për pjesën dërrmuese të agjëruesve nuk është aspak problem që dikush të hajë apo të pijë në prani të tyre. Ushqimet që konsumohen në mjediset e punës apo në shtëpi, nuk përbëjnë ndonjë tundim për agjëruesit, pasi vendimi për të agjëruar krijon një palëkundshmëri psikologjike tek ata.
- Përse agjëron? Nuk është e dëmshme për ty?
Një pyetje e tillë lë të kuptohet se ju e shihni agjërimin si një kult vetëndëshkues, çka do të ishte vërtet një fyerje e ritit dhe vetë agjëruesit. Ndonëse ka informacione të bollshme shkencore që vënë në dukje dobitë e panumërta shëndetësore të agjërimit, prapëseprapë ka shumë njerëz që e shtrojnë këtë pyetje. Agjërimi nuk është një rit i lehtë për t’u përmbushur, sigurisht, por është njëkohësisht edhe riti më i përhapur ndërmjet bashkësive myslimane nëpër botë. Ndoshta, është pikërisht vështirësia e përmbushjes së tij që motivon kaq shumë njerëz ta ndërmarrin këtë udhëtim vetëdisiplinues.
- Duhet të jetë një mënyrë e shkëlqyer për të humbur ca kile.
Është e vërtetë se zbatimi rigoroz i etikës së agjërimit do të sillte efekte pozitive në shëndetin e individëve agjërues, siç mund të jetë edhe humbja e kileve të tepërta. Por, motivi i agjërimit është disiplinimi i shpirtit, sjelljeve dhe fjalëve. Heqja dorë nga gjëra që nuk janë të ndaluara në thelb, është një rrugë e provuar për t’u përmbajtur nga përfshirja në sjellje e qëndrime të palejuara, si e folura e shthurur apo dashakeqëse, zotërimi i sendeve që u takojnë të tjerëve, etj.
- Provoje pak këtë ushqim, se nuk po të sheh njeri
Duket e pabesueshme, por ka njerëz që e perceptojnë agjërimin si konformim ndaj normave të familjes apo bashkësisë. Qerasja, apo orvatja për të lehtësuar ‘vuajtjen’ e kolegëve dhe miqve agjërues është fyese për thelbin e përpjekjes së tij. Gjithashtu, Ramazani nuk është thjesht një periudhë abstenimi nga ushqimi. Mbi të gjitha ai është një stinë e gjallërimit shpirtëror, thellimit intelektual në kuptimin e fjalës së Zotit dhe vetëdisiplinimit.
- Duhet të të ketë zënë uria keq
Sigurisht që, t’i kujtosh një agjëruesi vuajtjen e urisë dhe etjes mund t’ia shtojë këtë vuajtje. Në dukje një shfaqje empatie, ky solidarizim nuk i ndihmon sidomos ata që agjërojnë për herë të parë.
Por, gjithë këto porosi mund të krijojnë përshtypjen e gabuar se agjëruesit nuk kanë dëshirë të bisedojnë me miqtë, kolegët dhe të afërmit rreth përvojës së tyre. E kundërta është e vërtetë: Ramazani është një stinë shumë produktive për shumë myslimanë. Gjatë këtyre ditëve ju mund të zhvilloni bisedat më interesante me ta, duke shfrytëzuar predispozitën e tyre për të folur rreth shumë temave të diskutuara sot, sa i përket besimit dhe riteve të tyre.
