Një sharje e pashembullt në historinë e takimeve ndërkombëtare, që i përket Nikita Sergejeviç Hrushovit (1894-1971), udhëheqësit të njërës prej dy superfuqive të viteve 1960, Bashkimit Sovjetik, studiohet në fakultetet e gjuhëve të huaja në Rusi!
Është karakteristike se Hrushovi ka përdorur sharje dhe në një rast tjetër, brenda pak muajsh, po kundër Enver Hoxhës, shkruan gazeta Dita.
Në tekstin mësimor “Si të bëhesh përkthyes?” (botuar në vitin 1999) me autor dr. prof. Rjurik Konstaninoviç Minjar-Beloruçev (transliterimi në anglisht: Ryurik Konstantinovich Minyar-Beloruchev, 1922-2000), jepen disa episode pikante nga jeta e tij si përkthyes sinkronist, ku ai më i veçanti ka të bëjë me sherrin mes udhëheqjes sovjetike dhe asaj shqiptare.
Ja se si e tregon ngjarjen autori i tekstit për fakultetet e përkthimit R. K. Minjar Beloruçev-i (ka përkthyer N. S. Hrushovin, Sharl dë Golin (Charles de Gaulle, 1890-1970), Fidel Kastron; autor i shumë librave për teorinë e përkthimit dhe metodikën e mësimdhënies së gjuhëve të huaja):
Kreshendo
“[…] në mbledhjen e udhëheqësve të partive komuniste, që erdhën në Moskë nga të gjitha kontinentet. Sapo kishte mbajtur fjalimin e tij Enver Hoxha, udhëheqësi i komunistëve shqiptarë. Ai kritikoi ashpër Hrushovin për faktin se Partia Komuniste e Bashkimit Sovjetik po shkurton ndihmën ndaj Shqipërisë, sepse Shqipëria po përpiqet të ecë në një kurs të pavarur në politikë.
N.S. Hrushovi u bë flakë i kuq, sytë e tij të vegjël filluan të bëhen më depërtues. Në atë moment, kur ulem në kabinën e përkthimit simultan, ai çohet në këmbë dhe, mezi duke mbajtur veten, fillon të flasë me qetësi. Ndjehet se e ka jashtëzakonisht të vështirë të flasë me qetësi.
Fjalimi i tij është një kreshendo e pandërprerë, dhe pasi numëroi dhe një herë të gjitha llojet e ndihmave që PKBS i jep Shqipërisë, ndodh shpërthimi.
Hrushovi ulërin për mosmirënjohje të ndyrë, akuzon E. Hoxhën për të gjitha mëkatet e mundshme, dhe si përmbyllje, duke humbur vetëpërmbajtjen, shpërthen përfundimisht:
“Dhe ky njeri na dhj… nga koka e deri te këmbët, që ia … të ëmën (etot çellovjek obros…u nas s nog do golovy, tudi jego matj)!”. Gjithsesi unë jam i detyruar të përkthej, por në frazën e fundit, natyrisht, unë ngec, dhe në mikrofon, në frëngjishte, del një variant shumë më pak i vrazhdë në tonalitet: “Dhe ky njeri na ka mbuluar me baltë nga koka deri në këmbë”.
“Leja”
Pas fjalimit të Hrushovit jepet pushim dhe unë dal nga kabina. Më pret një referent i sektorit të jashtëm të komitetit qendror të Partisë Komuniste të Bashkimit Sovjetik, i cili mbikëqyr shërbimin në frëngjisht të mbledhjes dhe që e kupton mjaft mirë frëngjishten. Ai më vështron ftohtë dhe pyet:
“Kush ju dha leje të korrigjoni Sekretarin e Përgjithshëm të partisë sonë?”. Unë mbledh supet dhe përgjigjem: “Vendimin e mora vetë, nuk kisha kohë për konsultime”.
Referenti, me të cilin gjithmonë kam pasur marrëdhënie të mira, pasi murmuriti: “Do ta kini pisk, do të përgjigjeni për këtë gjë”, rrotullohet gjithë nerva dhe largohet. Pas dhjetë minutash ai shfaqet me Ho Shi Minin, Sekretar i Përgjithshëm i Partisë Komuniste të Vietnamit, i cili e falënderon ekipin për punën e sinkronistëve të gjuhës frënge. Referenti i KQ-së më tërheq mënjanë dhe më pëshpërit në mirëbesim: “Nikita Sergejeviç-i [Hrushov] urdhëroi t’ju falënderojmë, ai nuk donte që shprehjet e tij të rënda të kumbonin në të gjitha gjuhët”
