Tonin Tërshana ka kaluar një fëmijëri jo shumë të lehtë, pasi jetoi në një familje shumë të madhe dhe varfëria ishte e pranishme në shtëpinë e tyre. “Qysh në fëmijëri gjeja mundësi për të ndihmuar nënën time. Madje nëna ime shiste qumështin e gjirit për të na ushqyer ne”, ka thënë ai në një intervistë për Gazetën Shqiptare 3 vjet më parë. Më pas zbuloi që kishte një aftësi të shkëlqyera vokale dhe nisi studimet për muzikë në Tiranë, të cilat i la në mes për arsye ekonomike. Në Tiranë do të rikthehej në vitin 1965 ku do të këndonte pranë Bar Sahatit. Ndërsa për tu akomoduar?! Vendi për djalin nga Shkodra do të ishte rruga. Pranë Bankës Kombëtare ku kishte një ëmbëltore dhe një dyqan perimesh, Toninin e gjeje tek flinte pranë arkave të dyqaneve. Por Bar Sahati do ta njihte edhe me kompozitorët me të mëdhenj të kohës Tonin Arapin dhe Nikola Zoraqin të cilët e pëlqyen shumë zërin e tij. Tonin Arapi do të ishte kumbari i tij në muzikë, por do ta hiqte edhe nga rruga duke e ftuar në shtëpinë e tij. “Ata më mbajtën sikur të isha fëmija i tyre, nuk më lanë të dilja më në rrugë, madje njëherë kur Tonini shkoi për të dhënë mësim më lidhi këmbën te tavolina”, ka thënë Tërshana.
Pas ngjitjes për herë të parë në skenë, sukseset për të ishin të panumërta, madje festivalin e 11-të Tërshana (ku u shpall edhe fitues i çmimit të parë) e ka cilësuar si nga kompeticionet më të mira, sepse solli një tjetër frymë për kohën. Pas rikthimit nga Greqia Tërshana do të jetonte një lagje ku askush nuk do ta njihte dhe vetëm pak ditë para se të ndahej nga jeta shteti u kujtua për ti dhënë një banesë, ku ai të fuste kokën. Kjo ishte jeta e këtij “Mjeshtri të Madh” dhe kaq të talentuar, që jeta nuk e “përkëdheli” aq sa duhet. Homazhet për nder të tij mbahen nesër në orën 10 pranë TVSH.
