Kjo është historia e Ana Lucës. Ana ishte tërhequr nga puna e saj si infermiere dhe prej kohësh mbante postin e administratores së spitalit polivalent në QSUT. Por, sapo rastet e para me koronavirus u shfaqën në Shqipëri, ajo kërkoi të rreshtohej me kolegët e saj, në vijën e parë të luftës.
Ana shkoi drejt e në zemër të Covid -19, në spitalin Infektiv, duke zëvendësuar kolegen e saj që u prek nga koronavirusi.
Ajo tregon se sa herë futet në pavion shkruan në maskën e saj “Unë besoj në Zot”, por megjithatë pyetjes nëse ka frikë, Ana iu përgjigj kështu:
“Kur futesh aty brenda, ekziston një atmosferë empatie që të mbështjell të gjithën dhe e vetmja gjë që ty të shkon në mendje është t’u japësh një buzëqeshje dhe kujdesje këtyre pacientëve, që sytë i kanë tek ti”.
Sakaq, Ana ka një muaj që nuk e takon të birin pasi ka frikë se e infekton. Ai jeton me tezen dhe ka vetëm një frikë. Mos t’i infektohet e ëma.
Ana tregon se përballja më e vështirë është ajo e orëve të vona të natës, kur flet me video call me të birin.
“Dalshim të gjithë faqebardhë”, e mbyll rrëfimin Ana për Euronews./Opinion.al
