Ndryshe nga sa jemi mësuar t’i shohim filozofët, Slavoj Zizek është një “pop-star”. Pëlqen Marksin dhe Zhak Lakanin, është një mendimtar pesimist, kritik i ashpër i demokracive liberale, ironik deri në fyerje dhe adhurues i muzikës rock. I dashur për lexuesit dhe i urryer nga kolegët, Zizek e thotë hapur se nuk i pëlqen të mbajë leksione dhe se urren studentët. “Jam një romantik i vjetër. Një romanik i vjetër i ndyrë”, thotë duke qeshur.
Zizek, me të vërtetë mendoni se jemi bërë kaq cinikë sa na janë ftohur ndjenjat?
Jam pesimist. Ne lëmë takime në “Tinder” apo në platforma të tjera të takimeve online dhe kështu gënjejmë veten se ushqejmë pasionet. Është e tmerrshme, duam të dashurohemi pa e humbur asnjëherë kontrollin. Në anglisht thuhet “to fall in love”, e përkthyer fjalë për fjalë, “të biesh në dashuri”. Dhe dashuria është me të vërtetë një rënie, një rrëzim, një shok total. Përkundrejt kësaj, po i rikthehemi martesave të programuara në mënyrë thuajse shkencore.
E çuditshme t’ju dëgjosh të flisni për dashurinë romantike, duke ditur që jeni një provokator i pashoq.
Në të vërtetë, dashuria është shumë më radikale se seksi. Seksi mund të jetë brutal, pragmatik, mund të jetë një përgjigje ndaj nevojave tona urgjente. Nga ana tjetër, dashuria ka një aspekt sublim, total. Prandaj kur dashurojmë, pranojmë gjithçka, edhe defektet e partnerit. Sepse dashuria nuk është thjesht një aparencë.
Por ama ju jeni martuar katër herë.
Askush nuk është perfekt (qesh). Por mund t’ju betohem se nuk kam pasur kurrë marrëdhënie seksuale të tipit “vetëm një herë, e kaq”. Gjithmonë jam i gatshëm të gënjej veten, të besoj se diçka mund të zgjasë. Vazhdoj të mendoj se seksi i bashkuar me dashurinë është një eksperiencë shumë më intensive.
Prandaj në esenë tuaj të fundit shkruani se pornografia është qesharake?
Nëse je i fiksuar pas seksit, kura më e mirë është të shohësh filmat “hard-core”. Janë kaq dëshpërues… Pak a shumë si librat e shkrimtares franceze Catherine Breillat, ku dramat janë krejt idiote. Nëse përqendrohesh te detajet seksuale, duhet që historitë të zhduken, të kalojnë në plan të dytë.
Në të vërtetë në botën e dixhitalizuar, janë trupat njerëzorë që zëvendësohen nga kompjuterët, siç ndodh në filmin “Her” të Spike Jonze.
Pikërisht. Ekziston një historizë e shkurtër që mund të përshkruajë më së miri seksin në kohën tonë. Një burrë dhe një grua flirtojnë, lënë një takim, ai shkon në apartamentin e saj me një vaginë prej gome ndërsa ajo e pret me një vibrator plastik. Nuk preken, vënë në punë pajisjet e tyre dhe shohin njëri-tjetrin, duke biseduar, ndoshta edhe për filozofi, për Hegelin për shembull.
Megjithatë pasionet po mbushin sheshet e Europës. Nuk ju habit ky karikim emocional?
Populistët i përdorin pasionet në mënyrë të gabuar, duke marrë në shënjestër një armik pa u ndalur për të arsyetuar. Marksi thoshte se feja ishte opium për popullin. Sot kemi dy ideologji: pilulat që përdorim për të mbijetuar dhe populizmin, që i jep përgjigje të thjeshta problemeve të ndërlikuara. Nuk po e kuptojmë që jemi përballë një shoqërie plot me zombi.
Çfarë roli ka rrjeti në ndryshimin e botës ku jetojmë?
Çështjet WikiLeaks dhe Cambridge Analytica tregojnë se format e nënshtrimit të ditëve tona, janë të padukshme. Të lundrosh në rrjet, të vizitosh faqet porno, nuk janë zgjedhje të lira por të diktuara. Po na kontrollojnë në mënyrë shumë të rafinuar.
Këtë u mësoni studentëve në universitet?
I urrej, i urrej studentët sepse nuk duroj dot pyetjet e tyre idiote.
Po rëndësia e kontaktit, për të cilën po flisnit pak më parë?
Nuk më pëlqen të më ndërpresin kur flas. Nuk e duroj kontaktin njerëzor.
Prandaj pëlqeni më mirë të flisni në një podium pa kundërshtarë?
Sigurisht.
A nuk ju duket diktatoriale?
Po. Më pëlqen shumë të flas dhe në fund të them: ju kërkoj ndjesë, dua të hap një debat por më duhet të iki! (qesh).
Po besimi te trupat, te dashuria si dialog?
Dialogjet më pëlqejnë kur janë të ngjashëm me ato të Platonit, ku njëri flet pa u ndërprerë thuajse kurrë. Edhe kur tjetri ndërhyn, e bën vetëm për të thënë “Po, ke të drejtë, është siç thua ti”. Ky është dialogu i vërtetë demokratik (qesh me ironi)./Slavoj Zizek është filozof slloven, pedagog në Universitetin e Ljubjanës dhe Drejtor i “Birkbeck Institute for the Humanities” në University of London. Studimet e tij i përkasin kulturës, psikanalizës, marksizmit, hegelianizmit dhe teologjisë. Librat e tij janë ndër më të shiturit aktualisht dhe ndiqet shumë nga të rinjtë. Intervista u përkthyer nga Erjon Uka, Opinion.al
