Kodiku i Gigas (Codex Giganteus), ose “Bibla e Djallit”, është një dorëshkrim mbresëlënës mesjetar në latinisht, që peshon mbi 74 kilogramë, është 92 centimetra i lartë dhe 22 cm i trashë. Është libri më i madh që ekziston ende midis atyre të Mesjetës dhe përfshin 310 fletë pergamenë të marra nga lëkurat e 160 gomarëve ose viçave.
Ajo ruhet në Stokholm, në bibliotekën kombëtare suedeze, ku mbërriti në vitin 1648 si plaçkë nga Lufta Tridhjetëvjeçare. Më parë ishte në Pragë, në koleksionin e Perandorit Rudolf II dhe vinte nga një manastir benediktin bohem.
Dorëshkrimi me ndriçim të imët përmban një portret 50 cm të lartë të djallit. Dhe kjo lindi legjendën e një murgu mëkatar, i dënuar të murosej i gjallë nëse nuk do ta shlyente, duke shkruar brenda një nate një libër që përfshin të gjitha njohuritë njerëzore. Në mesnatë njeriu i dëshpëruar i kërkoi ndihmë djallit, në këmbim të shpirtit.
Megjithatë, shqyrtimi i tekstit zbulon diçka tjetër. Hartimi i këtij vëllimi zgjati 20 vjet dhe përfundoi në vitin 1229, siç mund të përmbyllet nga fakti i fundit i raportuar. Libri përfshin tekstin e Biblës, Cronica Bohemorum (1125) të Kozmait të Pragës, një kalendar me nekrologji, formula magjike dhe alfabetin grek, cirilik dhe hebraik. Autori është një murg, një farë Herman Inclusus, d.m.th. “i vetmuar”, në kuptimin e izoluar nga bota dhe jo “i murosur i gjallë”, siç thotë legjenda.
