Në Tiranë në zonën e Astirit, zonja e quajtur Dëshira, t’i bën dëshirat realitet. Qytetari kërkon letrat italiane, por Dëshira ia bën pak të vështirë, pasi i thotë se ka magji, ndaj nuk i ecin gjërat. Situata e tij e komplikuar do të zgjidhet me sheqer, kripë të zezë, hudhra e zhiva.
Qytetari: Si je?
Fallxhore Dëshira: Si je ti? Vetëm je?
Qytetari: Si kalove? Vetëm!
Fallxhore Dëshira: Hajd! Si e ka emrin nusja Axxx?
Qytetari: S’kam nuse unë.
Fallxhore Dëshira: Ke prish kurorë ti, motra?
Qytetari: Po, njëherë!
Fallxhore Dëshira: Eh prishje kurore këtu ti…
Qytetari: Nga e gjete?
Fallxhore Dëshira: Ma thotë Zoti këtu, është Zoti këtu zemër. Ke vështirë prej dokumentit. Ça e ke këtë dokument, që të bën merak?
Qytetari: Letrat italiane, letrat italiane!
Fallxhore Dëshira: Do dalin!
Qytetari: Do dalin thua?
Fallxhore Dëshira: Do dalin, po! I dysh të ka ra këtu. Të them 2 muaj, s’e di.., të them 2 javë s’e di, po brenda dyshit them, që ka për të dalë. Faktikisht ty të hapen gjërat e jetës. Për shembull të shkojnë deri në një farë vendi, të shkojnë te zeroja. A je tu ndi? Domethënë kjo është magjia, të ka ra gjashta. Para 8 vitesh, dyshoj, se ke magji zemra. M’u feju shpejt e shpejt, me u martu shpejt e shpejt, po nuk të lë magjia, që të ecësh përpara.
Qytetari: Po nga e kam këtë magjinë unë?
Fallxhore Dëshira: Magjinë do ta tregoj Zoti. Nuk hy në gjynaf me asnjë gjë, se këtu je direkt me Zotin. Nana do të bëj derman me lutjet e Zotit, dhe do të mësoj unë, se ça do bësh diçka edhe ka me t’i shfaq i madhi Zot e Jezu Krishti. Atëhere, ti ke me më ble mu, nji kilogram sheqer, nji kilogram kripë të zezë, dy kokrra hudhra dhe dy zhiva! Ke me m’i ble, ke me i mbajt në shpi edhe ke me ardh ditën e hënë këtu! Kam me të bo unë ty ato shenjat e dermanit dhe ke për ta marrë, pastaj do t’i jap prapë, t’i përdorësh te shpia!
Fallxhore Dëshira: Tani unë do të ndihmoj prapë!
Qytetari: Ta sjellë nanjë ditë unë këtu atë (Dashnoren) se…
Fallxhore Dëshira: Sille ti atë, po!
Qytetari: Ta, t’ia lidhësh çikë burrin asaj!
Fallxhore Dëshira: Patjetër, po të vijë këtu!
Qytetari: Ajo më tha, thuaj t’i thyej nanjë krah, nanjë këmbë, të rrijë, të ma ketë nevojën këtu në shpi!
Fallxhore Dëshira: Po, po, po! Hajde mirardhsh!
Qytetari: Ok! Shumë faleminderit!
Fallxhore Dëshira: Suksese!
Qytetari: Të lë një kshu unë, e kur të vij të hënën, të…
Fallxhore Dëshira: Mos e vrit mendjen. Hajde të ndihmoftë Zoti, më bëj derman!
Ndërsa në Babrru është Arifi, ai, që po të morri në dorë, i thua lamtumirë problemeve të jetës, duke të nxjerrë edhe fatin e vonuar.
Qytetarja: Si jeni?
Arifi: Mirë! Si jeni?
Qytetarja: Si je ti?
Arifi: Si ke qenë?
Qytetarja: Mirë!
Qytetarja: Ta them hallin?
Arifi: Për hallin ka flas unë.
Qytetarja: Halli, po s’po më del fati.
Arifi: Po s’më the kurrë, se je katundar, je fshatare, je maloke… Emri jot.
Qytetarja: Exxxx!
Arifi: Elon. Emri i nënës?
Qytetarja: Hatixhe!
Arifi: Ça shkolle ke?
Qytetarja: Shkollën e lartë!
Arifi: (Lutet për disa çaste) Do ta kryej detyrën!
Qytetarja: Ok! Veç diçka du me të thënë! Tani, nuk është se s’më ka dalë fati…
Arifi: Do ta kryej detyrën! Mirupafshim!
Qytetarja: Faleminderit.
