Media e njohur franceze “Le Figaro” i ka dedikuar një artikull turizmit në Shqipëri. Në këtë artikull theksohen plazhet e vendit tonë dhe turzimi kulturor.
Në këtë artikull flitet për bukurit që ofron bregdeti ynë, por dhe për trashëgimin e ruajtur në Berat dhe Gjirokastër.
Artikulli i plotë
I çliruar nga xhaketa e tij staliniste, vendi i shqiponjave rishfaqet pa e humbur shpirtin. Nga mbetjet e lashta të qyteteve mijëravjeçare e deri te hapësirat e ruajtura natyrore, është një parantezë ideale për një qëndrim konfidencial.
Kalimi i Shqipërisë nga veriu në jug është premtimi për të jetuar një mësim historik të gjallë. Tirana, kryeqyteti i saj, ka shumë surpriza të rezervuara. Ne shohim se stalinizmi nuk është gjithmonë një arkitekt i keq sa mendojmë ne. Vendi i Skënderbeut, frymëzimi është më tepër musolin, por xhamia e Namazgjas dhe Kulla e Sahatit aty pranë janë pjesë e mrekullive osmane të trashëguara nga fillimi i shekullit të 19-të. Ky udhëtim 400 kilometra më pas do t’i çojë udhëtarët në Berat, “qyteti i njëmijë dritareve”, i listuar si një sit i Trashëgimisë Botërore të UNESCO-s.
Në kështjellën mesjetare ose në kthesën e një rrugice, ofrohet një zhytje në epokën e artë të Ballkanit piktoresk. Më pas vjen zbulimi i Gjirokastrës, e cila, pavarësisht peripecive të historisë, e ka ruajtur thuajse të paprekur hijeshinë e saj osmane. Vendlindja e shkrimtarit Ismail Kadare dhe Enver Hoxha, është shtëpia e një muzeu të jashtëzakonshëm Etnografik dhe tarraca të këndshme. Për të vënë veten në vendin e një tregtari të begatë, ju i ulni valixhet në një rezidencë të shekullit të 17-të ku përzihen trashëgimia turke dhe ajo shqiptare. Në Sarandë, një vendpushim bregdetar në Rivierën Shqiptare, udhëtimi përfundon me këmbët tuaja në ujë në ishujt më të bukur të Jonit.
Kjo tokë e panjohur ka mbajtur ngjyra që nuk gjenden më askund. Pasi të merrni një makinë në dalje të aeroportit të Tiranës, drejtohuni në lindje drejt Liqenit të Ohrit, në kufi me Maqedoninë. I klasifikuar nga Unesco për thellësinë e tij (deri në 288 metra) dhe për pasurinë e florës dhe faunës së tij në brigje, liqeni është i rrethuar nga shumë fshatra. Në Rehovë, një qytet me shtëpi prej guri, njëqind kilometra më në jug, udhëtarët mund të zhyten në jetën e vendasve me mikpritjen e tyre të hijshme duke mësuar se si të përgatisin byrekun tradicional.
Pas një ndalese të shkurtër në ujërat termale të Bënjës, Parku Kombëtar i Llogarasë ju lë pa frymë. Një shëtitje 45 minuta në kreshtën e Gadishullit të Karaburunit ofron një pamje të detit nga sytë e shpendëve. Të rrallë janë ata që do të arrijnë të shohin një çakall apo një rrëqebull, roje të natyrës së egër të këtyre maleve.
