Nga Desada METAJ
Duhet ta pranoj që në fillim se nuk jam specialiste futbolli, por ndjekëse dhe njohëse deri diku e mirë. Dhe ndoshta mendimi im nuk vlen aq sa specialistët e futbollit dhe mund të zemërojë shumë të tjerë që e kanë të rëndësishme lojën me top.
Por, fundja bëhet fjalë për lojë e si e tillë lojtarët nuk janë vetëm marioneta që gjuajnë topin e prandaj quhen lojtarë. Eshtë thënë dhe shkruar aq shumë për përballjen me Zvicrën, sa nuk e di ku do i gjejmë fjalët për të përshkruar ndeshjet e tjera.
Emocione, klithma, entuziazëm, gjithçka njerëzore për një përfaqaim dinjitoz në një fushë të ëndërruar për dhjetëra vite.
Dhe le ta nisim me presionin e fushës. Edhe ata që e shihnin ndeshjen në stadiumin e Lensit sigurisht që nuk kanë patur të njëjtin përjëtim si në “Qemal Stafa”. Aq më i madh ka qenë presioni tek lojtarët, emocionet e të cilëve pakkush i llogariti kur pësuan golin fatkeq.
Por ajo që më së shumti më goditi gjatë ndeshjes, ishte një lloj çlirimi që ekipi pati pas largimit me karton të kuq të Kapitenit. Për fat kam ndjekur nga afër stërvitjen dhe ekipin kombëtar, e pikërisht gjatë atyre orëve kam vërejtur jo pa çudi ndikimin që Lorik Cana ka mbi djemtë e ekipit.
Padyshim që ai është jo vetëm më i rrituri në moshë, por dhe më i lexuari, më i suksesshmi për momentin, më i adhuruari nga vajzat, më patrioti dhe sigurisht figura e tij është ajo e kapitenit te padiskutueshëm.
Por duket se kjo figurë “atërore” e liderit të Kombëtares ndoshta ka qenë mbytëse për nje pjesë të ekipit. Yjet e rinj që nuk kanë mbushur as 26 vjeç, mund të jenë të impresionuar nga kapiteni Cana, por ata kanë ambicie më të mëdha se ekipi i Marsejës.
Brezi i ri i lojtarëve, si Loriku, te rritur dhe edukuar më së shumti jashtë Shqipërisë, por më shumë se tatuazhi me shqiponjë, ata duken të interesuar për karrierën dhe të ardhmen. Ndaj “çlirimi” i lojës, siguria, shpirti luftarak dhe bashkëpunimi ishin jo më kot kaq shumë të dukshëm pasi në fushë mbetën vetëm 10 lojtarë.
Dhe kjo jo për faj të Lorikut ndoshta….por për faj të fryrjes dhe ekzagjerimeve që ne vetë nuk i kursejmë për heronjtë tanë. Duke i bërë dhe ata vetë të besojnë në atë që s’janë dhe nuk duhet të jenë. Sepse bëhet fjalë për futboll, për një lojë të bukur dhe inteligjente, ku lider është konsiderohet ai që di të nxjerrë më të mirën jo vetëm nga vetja, por dhe nga shokët e skuadrës. E ndoshta për herë të pare kapiteni i Kombëtares tonë gaboi në këtë pikë.
