“Une jam Manushaqe Todaj, kam nje vajze 15 vjece, e vetmja qe kam ne kete jete. Burri me vdiq parw dy vjetesh nga kanceri dhe une per nje vit kam bere 6 operacione. Me doli nje mase ne gjoks dhe e kam semundje te keqe. Jam operuar nga te dy gjokset dhe nuk ma heqin te gjithe masen thone doktoret se kane frike se mos me hapet ne ndonje vend tjeter.

Qe nga koha kur jam semurur e deri sot ka qene vajza ime qe eshte kujdesur per mua. Ka rrezikuar shume here perjashtimin nga shkolla se rrinte me mua me muaj ne spital se s’kishte kush kujdesej per mua.

Vajzen e kam shume te zgjuar, por mundesine per te mesuar nuk e ka, pasi une nuk jam ne gjendje per te levizur dhe i ngelen te gjitha asaj. Me eshte rritur femija para kohe. Nuk kemi asnje te ardhur. Me ka ndihmuar kisha dhe xhamia, jo me ushqime , me veshmbathje, por edhe me leke. Imami me dha 2 milion leke atehere kur kisha per te bere operimin dhe me ato leke mbylla dhe kredine qe kisha marre per semundjen e burrit. Une nuk e llogaris fare veten dua vetem me te miren per vajzen time. Nuk e di, mos te kesh as buke thate ne darke a e keni provuar ndonjehere?

Nuk e mendoja qe do shkonim deri ketu. Nuk paska fund dhimbja per njeriun. Me kane vdekur pese femije dhe kete e kam vajze te vetme. Po ia nxi jeten edhe asaj. Semundja ime po e pengon qe edhe ajo te shikoje se cfare behet.

Pothuajse cdo dite me vjen vajza duke qare ne shtepi se nuk ka te atin e ndersa une mundohem ta mbaj, por sdi me se e si. Te marresh borxh edhe buken e gojes, e te qaj femija ne darke per buke, aty me vjen te vdes me mire. Por po vdiqa kush do kujdeset per te? Nuk kam mundesi, nuk jam ne gjendje as te punoje as asgje, se nuk do isha kurre ne kete gjendje qe jam sot.

Nuk mundem se une gati cdo jave jam tek urgjenca pasi kam nevoje per ndihme mjekesore. Dua nje rreze shprese, po filloj te humbas besimin tek vetja dhe kjo me duket nje gje shume e rende”.

Historia u publikua në faqen në Facebook të “Nisma #Thurje”