Kjo pyetje ka mbetur për dekada e shekuj një enigmë, ndonëse shkenca ka hedhur shpesh hipoteza të panumërta.
Tashmë, në bazë të përshkrimit të pacientëve nën hipnozë, doktori Michael Newton konstatoi se vdekjen e përjetojnë ndryshe shpirtrat e rinj (që kanë përjetuar vetëm disa reinkarnacione), krahasuar me ata të vjetrit.
Derisa shpirtrat e rinj pas vdekjes janë të dezorientuar dhe të tronditur, duke mos ditur nga t’ia mbajnë (aty janë udhëzuesit që i drejtojnë këta shpirtra), shpirtrat e vjetër e dinë se çka ka ndodhur dhe, të lumtur, mendojnë: “Super, përsëri jam i lirë! Po shkoj në shtëpi”!
Ata shumë shpejt e lëshojnë botën astrale, takohen me një dritë të fortë dhe e shohin veten në një sferë të madhe, për t’u nisur më pas kah dyert e botës së tyre shpirtërore, ku i pret udhëzuesi shpirtëror. Atëherë ata takojnë shpirtrat e më të dashurve, që kanë vdekur më parë.
Gjeofizikani rus Vsevolod Mihajloviç Zaporozhec ia ka dalë që të dëshmojë se, pas vdekjes së trupit, shpirti kalon në një dimension tjetër.
Në eksperimentet e tij morën pjesë më shumë se 50 mediume, por gjatë atyre seancave shpesh paraqiteshin dy probleme. Në fakt, me vendosjen e kontaktit, komunikimi zhvillohej midis të ashtuquajturës vetëdije shoqëruese të mediumit dhe njeriut të vdekur, prandaj ishte e nevojshme që ato të ndaheshin me rastin e marrjes së përgjigjes.
Përpos kësaj, u pa se “në botën tjetër” ka shumë shakaxhinj, të gatshëm që të japin informata të rreme.
