Pauline Chorna, Annie Hrynchak, Anna Baran dhe Nellie Handiak patën jetë të ngjashme. Të katërta emigruan drejt Kanadasë nga rajone komuniste të Europës Qendrore, të katërta u lindën në fillim të shekullit të XX dhe të katërta rritën fëmijët gjatë Depresionit të Madh. Ama, një karakteristikë që i bashkon më shumë se çdo gjë tjetër është vdekja – ato janë varrosur ngjitur njëra-tjetrës, nën një kokë varri ku lexohen emrat e tyre dhe fjala “SHOQE.”
Sipas The Toronto Star, koka e varrit ka tërhequr vëmendjen e turistëve. Kështu që, një gazetar vendosi të zbulojë historinë pas saj dhe gjeti familjarë të katër grave të cilët folën për miqësinë e jashtazakonshme mes tyre. Askush s’e di me siguri si u njohën me njëra-tjetrën, por sipas disa dëshmive, kalonin shumë kohë në një qendër kulturore ku angazhoheshin me komunitetin dhe luanin me letra. U pëlqenin aq shumë lojërat me letra sa në një moment, vendosën të luanin përgjithnjë.
Një ditë, dikur në vitet ’60, Nellie Handiak telefonoi të bijën dhe i tha të mos shqetësohej për funeralin e saj. “Më tha, ‘mos e vrit mendjen për funeralin tim,’” tha vajza e saj, Jeannie Lindo për The Toronto Star. “Më tha se shkuan në Prospect Cemetery – ajo, Anna Baran dhe Pauline – dhe blenë një copë tokë bashkë.”
Të dhënat tregojnë që Handiak bleu tokë në varrezë në vitin 1968 dhe kërkoi që të katërta të varroseshin përkrah njëra-tjetrës e jo përmbi.
Kur Pauline Chorna, më e madhja e grupit, u nda nga jeta në vitin 1977, u varros nën kokën e varrit që shkruante “SHOQE.” Annie Hrynchak vdiq në vitin 1993 dhe Anna Baran tre vite më vonë. Handiak jetoi edhe dhjetë vite pa shoqet e saj, vite që e bija i përshkruan si të “vetmuara.” Handiak u varros me një tufë letrash me vete.
Familjet e tyre e mirëkuptuan vendimin e marrë për t’u varrosur bashkë. “Patën jetë të vështira dhe u mbështetën te njëra-tjetra për t’ia dalë mbanë, për ta bërë jetën më të përballueshme,” tha William Baran, djali i Anna Baran. “Dhe vendosën ta ruanin atë marrëdhënie përtej vdekjes.”
Ndërsa Lindo, duke folur me admirim, e përshkruan vendimin si “komik.” “U habita shumë,” tha ajo. “Ime më ishte shumë tradicionale. Nga i erdhi kjo? Gjithnjë thoshte familja, familja, familja… Ishin aq largpamëse,sa i harruan fëmijët, nipërit e të tjerët. Thanë ‘ne do e bëjmë kështu,’ dhe e bënë.”/RevistaAnabel
