Sot bëhen 34 vite nga eksodi i shqiptarëve drejt Italisë.
Mbi 20 mijë veta hipën në anijen “Vlora”, e cila sapo ishte kthyer nga Kuba.
Më pas iu drejtuan Barit ku udhëtuan për 36 orë në kushte të këqija.
Edhe sot e kësaj dite, konsiderohet mrekulli se si anija arriti deri në brigjet italiane me atë mbipopullim.
Por si është parë kjo nga sytë e italianëve?
Në vitin 2004, La Repubblica publikonte një artikull ku tregonte se edhe ata nuk ishin përballur me skena të tilla duke i zënë edhe ata në befasi.
Edhe ajo verë e 1991 ishte ndryshe për ta.
“Ishin vitet ’90, dhe Puglia përjetonte zbarkimet masive nga Shqipëria. Televizioni italian kishte krijuar në vendin e shqiponjave një ëndërr për liri e mirëqenie, ndoshta më shumë iluzion sesa realitet”, shkruante asokohe prestigjiozja italiane.
Tregohen emisionet e ndryshme televizive që për shqiptarët ndoshta ishin mit.
“Aq sa edhe një bar në qendër të Tiranës mbanin emrin e Berluskonit, miti i asaj kohe. Ironikisht, po ai mit, me ligjin Bossi-Fini për emigracionin, do ta kthente jetën e shumë shqiptarëve në një ferr.
Atëherë u fajësua televizioni, liria e beftë pas komunizmit, një liri që të shtyn të bësh gjëra që kurrë s’do të mendoje më parë. Si të sulmosh një anije me 20 mijë vetë. Ishte Vlora. Dhe ende sot, inxhinierët pyesin se si ka arritur ajo anije e rrënuar të përballojë një ngarkesë të tillë njerëzore. Mrekullitë e urisë”, shkruante La Repubblica.
La Repubblica ndalej edhe te ndryshimi që ka pësuar Italia para dhe pas zbarkimit të emigrantëve shqiptarë.
Anija ‘Vlora’ ishte një anije tregtare që mbante flamurin shqiptar. Më 7 gusht 1991, ajo sapo ishte kthyer nga Kuba, me një ngarkesë kallam sheqeri.
Sapo mbërriti në Shqipëri ajo u mbush nga mijëra shqiptarë, që kërkuan të shkonin drejt Italisë. Destinacioni i parë ishte qyteti i Brindisit, e më pas u drejtua drejt Barit.
Eksodi nëpërmjet anijes tregtare Vlora ishte episodi më i famshëm, por sigurisht jo i vetmi. Regjimi komunist në Shqipëri kishte izoluar vendin nga bota perëndimore, duke sjellë shtimin e varfërisë.
Pas rënies së diktatorit Enver Hoxha, në vitin 1985, situata nuk u përmirësua, e kështu, falë ndikimit të stacioneve italiane, filluan lëvizjet e shqiptarëve për kërkimin e një të ardhmeje më të mirë./tvklan
