Arian Çani ka ftuar në “Zonë e Lirë” një jetim të rritur në jetimoren e Shkodrës për të folur në lidhje me skandalin e bërë publik disa ditë më parë në media mbi dhunën fizike dhe seksuale të disa prej fëmijëve të mitur të jetimores së qytetit të Shkodrës.
Laorenc Koçi,24 vjeçar,i rritur në jetimoren e qytetit të Shkodrës.
Laorenci tha në studion e “Zonë e Lirë” se unë u bëra pjesë e jetimores pasi nëna vuante nga problemet serioze psikike, ndërsa nga ana tjetër, kisha një baba që kishte probleme serioze me alkoolin dhe mbi të gjitha ishte i dhunshëm.
Para se të niste intervistën me jetimin nga Shkodra, Arian Çani lexoi letrën e dhimbshme të jetimes Kamela që i drejtoi një letër, pak ditë më parë, kryeministrit Rama në lidhje me torturat fizike dhe psikologjike që kanë përjetuar në atë institucion rritje dhe edukimi disa fëmijë të mitur.
Jeta e jetimit Laorenc Koçi nisi në jetimoren e Shkodrës, pikërisht kur ai ishte në moshën 3 vjeçare, ai tregoi se jeta e tij në atë institucion ishte e frikshme.
Koçi bëri me dije se pikërisht në moshën 3 vjeçare, vetëm se bënim urinën, na lidhnin për karrige dhe na dhunonin fizikisht, madje sipas tij, ja fusnin duart edhe në korent si ndëshkim.
Ai tha se tek Shtëpia e Fëmijës ku jam rritur, ka pasur edukatore të mira, me shumë shpirt, që janë interesuar aq shumë për jetët tona, mirëpo, dy prej atyre edukatorëve sot janë në burg.
Jetimi 24 vjeçar nuk ka besim se ndonjëherë do ketë drejtësi në këtë vend në lidhje me atë se çfarë ka ndodhur aty.
“Kishte edukatore të mirë, por pak prej tyre e vinin re se çfarë ndjenim ne aty, ose çfarë përjetonim ne si jetimë në atë institucion. Por gjatë kohës që ne si fëmijë shkonim me pushime në plazhin e Velipojës, edukatoret e institucionit na merrnin ushqimin tonë dhe ja jepnim fëmijëve të tyre, madje ato na detyronin të flinim në tokë, ndërsa në shtretërit tanë lejonin të flinin fëmijët e tyre”, tha ai për “Zonë e Lirë”.
Letra e plotë
“I dashur Kryeministër, unë quhem Kamela Bajrami. Unë jam 12 vjeçe, Titina është 11 vjeç dhe Laura është 7-të. Unë kam 6 vëllezër dhe 6 motra. Unë kam vuajtur shumë nga një vajzë e rritur dhe nga disa djem të mëdhenj. Motrat e mia i çonte në një dhomë kjo vajza dhe i rrihte shumë. Unë po e shkruaj këtë letër me sytë me lot. Shela më rrihte mua dhe vajzat e tjera. Ajo merrte shkopin që ishte në raft dhe na rrihte. Shkopi ishte prej hekuri dhe ajo na rrihte pa mëshirë. Shela bënte fjalë të pista me të tjerët më të mëdhenj dhe ajo më detyronte të bëja edhe unë fjalë të pista por unë nuk pranoja dhe haja dajakun e Shelës. Kur mami na merrte në shtëpi ne i tregonim mamit dhe mami shkonte tek zyshë Albana por ajo i thoshte se unë gënjeja dhe nuk merrte fare masa. Shela më merrte mua dhe më çonte në banjo për të bërë fjalë të pista dhe unë nuk pranoja dhe e kisha shumë frikë, prandaj nuk tregoja se kisha shumë frikë. Mami na ka sjellë nga e keqja sepse s’ka shtëpi dhe është shumë e sëmurë por mami na thoshte që të duronim deri sa të merrte shtëpinë por unë nuk duroj dot më, ju lutem shumë të na ndihmoni mamin sepse e kam shumë të sëmurë sepse nuk ka më fuqi për të dalë dhe për të lypur me vëllanë e vogël. Kush është biznesmen të vendosë dorën në zemër, ju lutem nëse bëni ndonjë strehim për mamin tim, ju lutem me gjithë shpirt dhe dhimbjen që na kanë shkaktuar Shela bashkë me çunat e mëdhenj. Nëse ju nuk e ndihmoni dot mamin tim unë do të bëj ndonjë skandal të vras veten time sepse nuk duroj dot vuajtjet që kam ngrënë nga Shela. Unë me sytë duke qarë e kam shkruar këtë letër, ju lutem ndihmojeni mamin tim, ju lutem. Me respekt, me dhimbje dhe shumë dashuri, Kamela”.
