“Unë jam 33 vjeç dhe jam në burg prej 14 vitesh. Kam kryer krime të tmerrshme dhe jam dënuar për disa vrasje në Camorra. Më poshtë është historia ime kriminale”, kështu e nisi prezantimin e tezës së diplomës Catello Romano në burgun Catanzaro.
Ish-anëtari i Camorra-s i dënuar për vrasjen e këshilltarit të qytetit Luigi Tommasino rrëfeu në dorëshkrim dy vrasje të tjera për të cilat nuk ishte gjykuar kurrë.
Vrasja e këshilltarit Tommasino
Vitet e fundit, vrasësi i Scanzanos ka ndërmarrë një “udhëtim” fetar duke u konvertuar në fenë islame dhe është i ndaluar në burgun e kryeqytetit kalabrez ku do t’i duhet të kryejë edhe dhjetë vjet të tjera.
I dënuar përfundimisht për vrasjen e Gino Tommasino, i vrarë më 3 shkurt 2009 në Castellammare di Stabia, ai ishte pjesë e një komandoje të drejtuar nga Renato Cavaliere, i cili qëlloi një breshëri në drejtim të politikanit.
Tommasino, në fakt, njihte disa elemente të shquara të Stabiese Camorra, me të cilët ndoshta kishte bërë pakte, duke mos mbajtur premtimet e tij. Cavaliere është një bashkëpunëtor i drejtësisë, një rrugëtim i nisur edhe nga vetë Romano, i ndërprerë më pas nga një arratisje e bujshme, e që nuk u rifillua më.
Rrëfimi i vrasësit të Kamorrës
Romano u diplomua në burg me 110 lavdërime, duke marrë gjithashtu një përmendje akademike, duke shpjeguar përfundimet e tij me një tezë pjesërisht autobiografike në Sociologji të titulluar “Magjepsja kriminale”, diskutuar në prani të autoriteteve dhe Imami që po e shoqëron në rrugën e tij të re fetare.
Ndër ato faqe, Romano rrëfen vrasjen e dyfishtë të Carmine D’Antuono dhe Federico Donnarumma, të vrarë më 28 tetor 2008:
“Ngjarja më e dhunshme, më traumatike, e pandreqshme e jetës sime“, shkruan ai, duke thënë se Donnarumma nuk duhej të vritej.
“Nuk e di pse, nuk e kuptova dhe ende nuk po e kuptoj, por edhe atë e qëllova”.
Një histori e vështirë
Teza që Catello Romano synon të demonstrojë se “krimi ushtron një magjepsje të thellë” ndaj të rinjve, duke arritur në pikën “të zëvendësojë familjen e origjinës”. Ish-anëtari i Kamorras i referohet historisë së tij personale, kur që fëmijë donte të bëhej polic.
Më pas, trauma e ndarjes së prindërve, sugjerimi i një personazhi në filmin “Il camorrista”:
“Në rastin tim, hapësirën e brendshme e zë fillimisht “o prufessore” dhe vesuviano, që është Raffaele Cutolo, pastaj nga Renato Cavaliere, miku im i nëntokës”.
Romano thotë se dëshiron të fillojë përsëri “nga Catello që isha para gjithçkaje që thashë” dhe shpreson të jetë në gjendje t’i vendosë gjërat në rregull, një herë e përgjithmonë në jetën e dikujt”./Opinion.al
