Portat e mbyllura të 4 shtëpive e bëjnë edhe më të thellë heshtjen që mbulon lagjen e Zykajve.
Shtëpia e vrasësit dhe ato të viktimave janë shumë pranë, të ndara me gardhe telash, që fare mirë lejojnë të shohësh nga njëri oborr në tjetrin.
Familja e vrasësit është larguar nga fshati pa adresë. Herë pas here në shtëpi shihet gjyshi i tij, i cili nga një portë e pasme hyn për të ushqyer kafshët që kanë mbetur brenda.
Ndërkohë, drama sociale që ka prekur familjarët e viktimave, duket se sapo ka filluar.
Dy vëllezërit Arjel dhe Falkao, përkatësisht 20 dhe 24 vjeç si dhe Albi 18 vjeçar janë të vetmit të mbijetuar nga familjet e Azem dhe Besim Zykajt.
I vetmi i afërm i tyre në fshat, është Krenari, xhaxhai që nuk flet e nuk dëgjon dhe që ditën e sulmit I shpëtoi vdekjes, pikërisht për këtë arsye. Nuk iI kishte dëgjuar të shtënat dhe nuk doli në oborr si të tjerët.
3 djemtë janë të heshtur, flasin pak dhe qëndrojnë me kokat ulur. I shmangen kamerës dhe përpiqen ta mbajnë brenda dhimbjen që duket se po i vret.
Nuk dinë të japin shpjegim dhe as të gjejnë arsye për atë që ndodhi, kanë një dhimbje të përbashkët, por secili duke e jetuar në mënyrën e vet.
24-vjeçari Falkao ishte i pari që mbërriti në vendngjarje. I ka gjetur një e nga një trupat e pajetë të njerëzve të dashur, e madje i është dashur t’i mbulojë për të fundit herë. Në vendngjarje, sikurse na thotë jashtë kamerave, ka gjetën vetëm gjyshin e vrasësit.
Albi 18-vjeçar është edhe më i heshtur se kushërinjtë. Vendos cdo ditë lule në vendin ku të dashurit e tij dhanë frymën e fundit.
Djemtë jetojnë çdo ditë me dhimbjen. Ecin ditë në vendin ku familjarët e tyre dhanë frymën e fundit, shohin fotografitë që u kanë mbetur kujtim dhe shkojnë tek varreza e familjes, e vendosur shumë pranë banesave, mes ullinjve të Zykajve.
“Këta shkojnë dy herë në ditë në varreza, nuk është mirë, sjell keq”, thotë xhaxahi I tyre Resmiu, që tashmë ka lënë familjen në Greqi, për t’ju qëndruar pranë nipërve, që sytë i kanë tek ai.
Jetesa në shtëpinë që u kujton cdo sekondë dhimbjen që mbajnë mbi supe, duket se po bëhet e vështirë për tre djemtë. Janë mjaftueshëm të rritur për t’I mbajtur lotët, por ende të rinj për të përballuar jetën të vetëm.
Teksa në mendjen e gjithë të mbijetuarve tashmë është gjetja e një mënyrë për t’u larguar nga fshati, ata ndjehen të braktisur nga cdo institucion, që minimalisht kishte për detyrë të identifikonte problemet sociale që kjo tragjedi la pas./Opinion- Përgatit Manjola Bregasi
Ndiqni në video reportazhin e plotë:
