Nga Ida Nurçe
Shpesh mendoja me vete “Shyqyr qe nuk është rritur çmimi i ujit, se kushedi sa jave do rrinim pa lare!”
Por ja, qe ato dite qe kisha këto mendime paskan qene dite te bekuara, për te cilat do na marre malli seriozisht.
Çmimi i ujit, si shume plotësues te tjerë te kushteve minimale te jetesës, do rritet. Dhe ajo qe me ben me shume habi, është se rroga mesatare ne këtë vendin tone te bukur është 250 mije leke te vjetra ne muaj. Çdo gjë është ne rritje te vazhdueshme veç rrogës. Kur them vend i bukur, e them me kuptimin e plote te fjalës, sepse është nder te vetmit vende ne bote, ku është strehuar bukuria natyrore (me 4 llojet e turizmit), pasuria minerare (me miniera te ndryshme: bakër, krom, mermer, gips etj)
Po i le mënjanë te gjitha e po flas pak për ujin e pijshëm, çështje kjo për te cilën kam disa pyetje.
Një arsye e rritjes se çmimit, është se do gjejnë ujë ta sjellin ne Tirane. Ku do e gjejnë? Si do e sjellin?
Po marr shembull do e sjellin nga Dibra (sepse nga andej jam vete). Dibra është një zone malore, ku uji buron sikur del nga frigoriferi. Është një zone e cila jeton mbi burimet e ujit te pijshëm dhe ndoshta me te pastrin ne Shqipëri, pasi i janë bere dhe analizat dhe i tille ka rezultuar. Por e dini ku qëndron problemi?! Se ky ujë është ne burime, ne male, dhe kalon ne krua, ku behet i papijshëm. Kurrë nuk janë ndërtuar ujësjellës e kanalizime për ta sjelle atë ne zonat përreth. Neper shtëpitë e tyre uji shkon akoma me orare, dhe i papijshëm. Dhe banoret e Dibrës, serish janë blerës te ujit. Madje ishte një periudhe, ku ne qytetin e Peshkopisë shpërndaheshin edhe fletëpalosje, ne te cilat shkruhej “Kujdes, zieni ujin para përdorimit!” Katastrofe! Na rroftë që jetonim ne mal.
Erdhëm për me mire ne qytet, por si i thonë asaj fjalës “Kur çohet te kërcejë i varfri, çahet daullja”. Ja kështu ndodhi. Menduam për te mirën tone te jetonim ne qytet, te hapnim sytë, te punonim, por shteti nuk te le rehat. Shteti ta pi gjakun. Na e futi. Na rriti çmimin e ujit. Po tani, si do ia bëjmë?! Me çfarë do lahemi? Me çfarë do gatuajmë? Çfarë do pimë? Me çfarë do e paguajmë? Erdha për te fituar dhe mendja me thotë te kthehem serish ne fshat, te paktën shijoj ajrin e pastër.
Ore Bovilla ka ujë plot, por janë justifikime këto, qe për te gjetur ujë duhet te rrisim çmimin, sepse serish çezmat do i keni pa ujë. Uji është jeta, por jeta ne Shqipëri kushton shumë.
