Nga Osman Stafa
Disa muaj më parë Bashkia e Tiranës pranoi që çmimi i biletës për transportin urban të shkonte 400 lekë, duke iu përgjigjur kështu kërkesës së operatorëvë private, që menaxhojnë linjat e kryeqytetit. Atëherë, pati një reagim publik nëpër rrjetet sociale, por çdo gjë u justifikua që kjo rritje duhej bërë për shkak se operatorët ishin në gjendje të vështirë financiare dhe kjo rritje prej 100 lekësh do të përkthehej në shërbime për qytetarin. Bashkia Tiranë publikoi 10 kërkesa të detyrueshme drejtuar operatorëve privatë, në mënyrë që ajo të pranonte kërkesën për rritje të çmimit të biletës.
Nën/kryetari i Bashkisë së Tiranës, z. Mazniku, në një deklaratë për mediat, ditën që u vendos rritja e çmimit theksoi se: “Nga nesër, Agjencia e Mbrojtjes së Konsumatorit dhe Policia Bashkiake do të kryejnë në mënyrë të vazhdueshme kontroll kundrejt kompanive, për t’u siguruar që 10 masat kryesore të vendosura nga bashkia për përmirësimin e shërbimit të zbatohen”
Nga këto 10 pika, njëra na pëlqeu të gjithëve, e na bëri të “japim me qejf 100 lekëshin”, ishte ndezja e kondicionerëve në linjat e urbanit. Epo shpëtuam thamë me vete, vapa na mori të keqen. “Mjetet e transportit publik duhet të jenë të pajisur me kondicionerë funksionalë, të cilët duhet të jenë gjithmonë në punë”- ishte urdhëresa e Bashkisë, e cila me këtë rast, “na e rrëshqiti” me lezet rritjen e çmimit të biletës.
………………………
Është ditë e hënë. Ora 8 e mëngjesit. Hipi në urban. Kondicionerët nuk punojnë. Faturino vjen dhe kërkon lekët e biletës, tashmë 400 lekë. Ti ia jep dhe “guxon” i përmend “urdhëresën” për ndezjen e kondicionerit. “Është shpejt”- thotë i inatosur dhe vazhdon përpara. Ty nuk të kujtohet se rregullorja e Bashkisë, flet për orar “shpejt” apo “vonë”, aty thuhet gjithë ditën.
“Bën shumë vapë mor zotëri, nuk rrihet, të merret fryma”- vijoj të guxoj unë. “Po deshe rri, po deshe ik, merr taksi”- vazhdon në nerv e sipër faturino.
Ajri është mbytës. Pak më tutje, një grua në moshën e mamasë sime është skuqur dhe kërkon me sy të gjejë sadopak metra kub ajër. Edhe një xhaxha në moshë, hap sa mundet këmishën për të kërkuar të hyjë ndonjë “fije erë”. Ndërkohë hipin e zbresin njerëz. Faturino shtyhet mes tyre, kontribuon jo vullnetarisht në rritjen e djersës, e është gjithë kohës me nerva. I fut një të bërtitur shoferit, në kodin e tyre të komunikimit, por përgjigjja që i vjen është se harxhohet shumë karburant.
Erdhi moment të zbres dhe ato 3 stacione, më duken si nxjerrje nga furrnalta e Elbasanit. Ajri jashtë, edhe pse termometri duhet të ketë qenë rreth 40 gradë, të duket si bombul oksigjeni. i premton vetes që nuk do të hipësh më.
Orët ecin, ti ke vrapuar nëpër punë e detyra. Vapa ka rritur prezencën, e ajri i nxehtë, na sfidon me pretendimin e ardhjes së stinës së ngrohtë. Urbani është sërish mjeti i vetëm me të cilët mund t’i shmangësh të gjitha, gjithnjë duke menduar se funksionojnë pikat e urdhërit të Bashkisë. Pastaj merr edhe pak veten me të mirë se urbani i rradhës nuk do të ketë të njëjtin faturino arrogant dhe injorant.
Hipën tek i rradhës. Ajri është fillimisht normal, por pastaj sërish vjen afshi i nxehtë. Dikush pranë meje kërkon kondicionerin. “Po deshe rri, po deshe ik”- është përgjigjja standarte që i përplaset në fytyrën e djersitur. “Po këta me fjalë e kanë bërë”- habitesh ti, për përgjigjen që mori bashkëvuajtësi yt i urbanit. Pastaj dëgjon protestën e atij që kërkoi kondicioner. “Është urdhër i shefit”- vazhdon faturino. Pasagjeri i lëshon një fjalë ofenduese për shefin. Faturino i thotë shoferit të ndalojë autobusin. Ai e ndalon dhe faturino përzë udhëtarin. Nuk jam i sigurtë nëse ishte ai që shpëtoi, apo ne që vazhduam rrugën. Çfarë duhet të bësh ti?
Përballë një personi të tille, që urdhërin e shefit e vendos përmbi ligjin, ti vendos të heshtësh, duke mos pasur edhe mbështetjen e qytetarëve të tjerë. Të bëhesh ti kurban për një nevojë të detyrueshme që u takon të gjithëvë? Jo. Atëherë më mirë të durosh vapën. Po deshe zbrit dhe ec në këmbë, por këmbët nuk janë në një mendje me ty. Përveç vapës, ti zien edhe nga inati. Inati sesi mundet që një nëpunës, i punësuar për të të shërbyër, të zbret nga një mjet i transportit publik. Pastaj e bën të pafaj atë njeri, i cili thjesht zbaton urdhërat aty.
Të vjen në mendje ai 100 lekshi i shtuar nga Bashkia e Tiranës, si arsye për të pasur më shumë shërbime. Të vijnë në mendje ata policët bashkiakë që sipas Z. Mazniku duhet të jenë kontrollorë të shërbimit publik. Po ata nuk duken gjëkund. Mbase rrijnë cepave, për të gjuajtur ndonjë plakë që shet presh, apo ndonjë xhaxha me peshore. Apo më tutje, për të parë kush shet kokoshka, akullore, që t’i sekuestrojne karrocën, të sekuestrojnë kastarveca e qepë, sepse ata veprojnë në kundërshtim me ligjin dhe ligji nuk të fal.
Zgjidhja të duket e thjeshtë. Mjafton që Agjencia e Mbrojtjes së Konsumatorit dhe Policia Bashkiake të bëjnë kontrolle të njëpasnjëshme nëpër operatorët e transportit publik. Nëse ka shkelje, që duket se ka, atëherë, ta “marrë fjalën ligji”. Pra gjobat të jenë të majme, gati dyfshi i fitimit të një urbani për një ditë. Atëherë operatorët që kanë marrë përsipër këtë shërbim, do të mendoheshin dy herë, nëse do t’i ndezin kondicionerët apo jo.
Por kështu nuk ndodh. E ti, kupton vërtetë pafuqinë e pushtetit që ke zgjedhur për të mbrojtur të drejtat e tua. Kupton që ti je i destinuar të japësh, për të mos marrë. Kupton që ti thjesht je “lodra” që pushteti të plotësojë nevojat e biznesit, për ta taksuar më shumë këtë të fundit.
Unë nuk dua të besoj se Kryetari i Bashkisë sime është një gënjeshtar, apo një njeri që i hoqi 100 lekë më shumë xhepit tim, për të mos e mbajtur fjalën për respektim të rregullave të trasnportit publik.
Por nëse kjo rezulton e vërtetë edhe në vazhdim, atëherë ai nuk është më kryetari i qytetit tim. E unë qytetari, do ta zgjidh problemin, “me metodat e mia”. Jo për një “100 leksh më shumë”, por për pak respekt më shumë. Cilat janë këto “metodat e mia”? Më mirë përmirësoni shërbimin, që të mos i zëmë me gojë, që të mos bëheni pishman.
Koment-shkruesi gazetar në emisionin “Oktapod” Vizion Plus
