5 muaj më parë, të mërkurën e 18 shtatorit 2024, një lajm tronditës pushtoi të gjitha mediat: Gerti Bogdani ishte ndarë nga jeta në moshën 44-vjeçare.
Një atak kardiak ndali përgjithmonë zemrën e tij duke lënë një zbrazëti të madhe te familja, të afërmit por edhe shumë njerëz që e kishin njohur dhe erdhën ta përcillnin drejt banesës së fundit.
Një nga momentet më të dhimbshme ishin fjalët vajtuese të bashkëshortes, Edlira Çepanit pranë arkmortit të tij e më vonë, edhe një dedikim po aq pikëllues në rrjetet sociale.
Edlira ka heshtur përgjatë këtyre muajve, e mbështjellë në dhimbjen e saj teksa e vetmja fjalë që ka thënë ka qenë “faleminderit”, për të gjithë mbështetjen që ka marrë nga kushdo në këtë periudhë.
Sot ajo vjen në programin “Rudina” në Tv Klan në një rrëfim të ndjerë, me sytë ku lotët s’janë tharë ende për të treguar për 5 muajt pa Gertin.
Edlira Çepani: Është shumë e vështirë për mua që të flas. Kam pasur shumë kërkesa që të flas gjatë kësaj kohe, e kam pasur të pamundur por do të doja të falënderoja të gjithë median, t’ju falënderoja juve për të gjitha kronikat, ndjekjen, fjalët e mira, nuk kam pasur asnjëherë mundësinë ta bëj këtë publikisht, por realisht shumë faleminderit sepse ka qenë një moment force edhe për ne. Është një moment që unë realisht nuk do ia uroja askujt dhe në këto momente njeriu kupton sa i brishtë është në këtë botë dhe sa pak kohë kemi të gjithë në këtë tokë të cilën herë pas here ne jetojmë sikur jejmi të përjetshëm dhe harrojmë që janë disa gjëra që realisht duhet t’i jetojmë sot.
Fati më i mirë dhe gjëja më e bukur që ka bërë Gerti është që ai jetonte në mënyrë të plotë, kishte prioritetet e veta dhe prioriteti më i madh i tij ishin familja e fëmijët. Nuk hoqi kurrë dorë nga ky prioritet, me gjithë ngarkesën që kishte, problemet, situatat që krijoheshin, gjithmonë vinte të parët familjen dhe fëmijët dhe kjo për mua ka qenë gjithmonë një shkollë sepse e shihja dhe thosha sa mirë që kemi krijuar këtë familje kaq të fortë dhe me dashuri kaq të madhe, 20 vitet që ishim bashkë dhe jam realisht mirënjohëse që e pata për atë kohë.
Rudina Magjistari: Si kanë qenë këto 5 muaj për ty? Si mund t’i përshkruaje dot ti këto 5 muaj pa Gertin?
Edlira Çepani: Unë nuk jam mësuar të jetoj pa Gertin. Është interesante që në këtë shprehjen që në fakt nuk është në shqip, është në anglisht që “ti je gjysma ime më e mirë”, ai ishte gjysma ime më e mirë. Unë tashmë jam një njeri gjysmak që mundohem të eci përpara për hir të fëmijëve. Jam në një ëndërr të keqe që nuk po mbaron. Kjo është një nga problemet më të mëdha, që ti kërkon të zgjohesh por nuk zgjohesh dot dhe sa herë zgjohesh përballesh me një realitet që nuk bie dot dakord.
Është diçka me të cilën nuk mësohesh dot dhe është një ndjesi që të gjithë ata që e kanë kaluar një gjë të tillë, një hall të tillë e kuptojnë shumë mirë, është një ndjesi që dhimbja nuk mbaron, ti mësohesh të jetosh me të, ngre kokën dhe ecën përpara dhe mësohesh të vësh ditë pas dite një maskë që të mundëson të dukesh sikur po jeton një ditë normale që për ty nuk është. E thashë pak edhe në fillim, mbështetja e jashtëzakonshme e çdo njeriu që unë kam takuar, që më ka përqafuar fort, që më ka shkruar ka qenë një forcë e madhe për mua për të gjithë familjen.
Në këto 5 muaj, sa herë unë dal në rrugë, ka njerëz të cilët më ndalojnë, më thonë ndjesë se nuk të njoh por doja të të jepja një përqafim dhe kjo është një nga forcat më të mëdha që ne kemi pasur. Njerëz pafund që më kanë shkruar historitë e tyre, gra që më kanë treguar eksperiencat e tyre që ishin të ngjashme me këtë dhe më kanë dhënë forcë për të ecur përpara dhe për t’u bërë një zë edhe për ato.
Gra të cilat më kanë shkruar për shumë lloje eksperiencash të cilat jo gjithmonë janë të mira. Më kanë treguar sesi nuk ia kanë dalë dot, sesi kanë qenë vetëm, sesi duke më parë kanë gjetur forcë edhe ato për të ecur përpara dhe kjo më ka dhënë forcë edhe mua, edhe një lloj përgjegjësie për të shtyrë përpara të gjitha gjërat çuar përpara atë mision që ne kishim nisur bashkë me Gertin qëkur u kthyem, qëkur vendosëm të ktheheshim në Shqipëri.
Ne kishim dëshirën që Shqipëria, të bënim diçka, të jepnim një kontribut dhe ai realisht u mundua me gjithë shpirt, me gjithë vështirësitë që kishte dhe gjithë problematikat që dalin në Shqipëri kur ti je një njeri që do të ecësh me integrritet, do të ecësh në rrugën e drejtë.. ai ia doli sepse mirësia e tij, integriteti i tij, gjithë ajo çka kishte bërë i bashkoi të gjithë njerëzit. Kjo është një nga trashëgimitë më të bukura që na ka lënë, mua, fëmijëve, familjes së tij, të gjithë neve që e donim dhe atyre që besojnë se një jetë me vlera ia vlen./tvklan
