Mbushen sot 38 vjet nga dita kur humanistja shqiptare Gonxhe Bojagjiu, e njohur në mbarë botën si Nëna Tereza, mori Çmimin Nobel për paqe, apo, siç e kishte quajtur ajo “Çmimi Nobel për të Varfërit”. Më 10 dhjetor të vitit 1979, në Oslo të Norvegjisë, Nëna Terezë u shpall nobeliste, duke u bërë kështu shqiptarja e parë fituese e çmimit më prestigjioz në botë.
Kryeipeshkvi i Ipeshkvisë së Kosovës, Don Lush Gjergji i cili ishte prezent në ceremoninë e shpalljes nobelistë të Nënës Terezë, kujton atë moment kur Nëna Terezë këtë çmimi ua atribuoi të gjithë të varfërve.
“Ajo çka më mbeti në kujtim ishte thjeshtësia e saj si gjithmonë, prononcimi i saj, “Kemi ardhur këtu ta marrim shpërblimin Nobel të të varfërve”. Kurrë nuk thoshte shpërblimi Nobel imi, por i të varfërve dhe për të varfrit, që tashmë bota le ta dijë se protagonistët e mirëfilltë dhe të vërtetë janë të varfrit ”tha për KosovaPress-in Dom Lush Gjergji.
Në momentin e marrjes së çmimit, sipas Don Gjergjit, Nëna Terezë veçoi tri shprehje të cilat sipas tij janë thelbi I veprimtarisë së Nënës Terezë, e cila është munduar në dimensione botërore t’i përgjigjet nevojave të çdo lloji.
“E vërteta e parë është se pa dashuri dhe flijim jeta nuk ka kuptim. Atëherë komentoi Nëna Terezë ku tha se flijim ka shumë por dashuri ka pak, prandaj bota e sotme është në një mënyrë bonjake dhe nuk është vetëm varfëria për një kafshatë goje. E shtiu dorën e saj dhe tha se kur dikush është i uritur dhe ne ia japim një grusht oriz ai është kënaqur, por kur njerëzit janë të pakënaqur nuk kanë dashuri, kur njerëzit jetojnë në varfëri është shumë më vështirë t’u përgjigjemi kërkesave.
Pohimi i dytë ishte se vetëm dashuria do ta shpëtojë botën. Theksoi se në botë ka shumë ngjarje, çështje, ka shumë organizata, marrëveshje, traktate mes shteteve, mirëpo thelbi I së vërtetës është dashuria. Pohimi I tretë , i cili është kom entuar shumë gjatë këtyre 36 viteve , është se veprat e dashurisë janë veprat e paqes. Që ishte teza e parë e shtruar ndonjëherë nga dikush që merr shpërblimin Nobel”, shtoi Don Gjergji.
Edhe pse Nëna Terezë jetën e saj nuk e kaloi në trevat shqiptare, sipas Don Gjergjit ajo ishte shumë e lidhur me gjithë popullin.
“Më kujtohet ajo edhe para 1200 gazetarëve kur e shkroi me dorën e saj , e lexoi shqip, pastaj e përktheu në vetvetën në frangjisht, gjermanisht dhe anglisht,”Unë githmonë e kam në zemër popullin tim shqiptar”. Prandaj kjo ishte një deklaratë të cilën e ruaj edhe sot si testament shpirtëror shkrimin e sajë me të cilin ajo dëshmoj se është ngushtanjëllese “, shtoi ai.
Në përvjetorin e 36-të të shpalljes së Nënës Terezë nobeliste për paqe, po ashtu shënohet edhe Dita botërore për të drejtat e njeriut.
Marre nga gazeta Zeri
