Nga Dritan Laci
Në një nga rrugëtimet e mia të gjata të punës në Shqipëri, ndërsa kthehesha nga shërbimi i një qyteti të harruar, nevoja për ca mollë faqekuqe fshati, ma desh të ndalesha në një kthesë po kaq të humbur, ku biseda me një mesogrua te regjur nga thëllimi i mëngjesit të brymtë, më la edhe shumë kohë më pas shijen e hidhur të një bisede që askush nuk do të donte të ishte protagonist.
Sikur ndodh në raste të tilla mirësjellje, pas pyetjeve: Nga jeni? Çfarë bëni? Ku shkoni? Biseda natyrshëm bëhet edhe më personale. Dhe pikërisht këtu shitësja grua e mollëve faqekuqe po më tregonte historinë e familjes së saj.
Që kishte edhe ajo një vajzë studente në Tiranë. Që kishte kohë që nuk e kishte parë vajzën, pasi ajo gjithmonë i thoshte se ishte shumë e angazhuar. Që vajza e saj i kishte thënë që punonte në një media. Bisedë e cila më ngacmoi, duke pasur edhe afrimitetin e ndarjes së profesioneve, ta pyesja nënën edhe për gjeneralitetet e vajzës, me mendimin se mund ta njihja.
Në fakt emri nuk më kujtonte asgjë. Dhe e vetmja gjë që më shkoi nëpërmend pasi u përshëndeta me mollashitësen, ndërsa kujtoja bisedën, ishte gënjeshtra që shpesh të rinjtë krijojnë për ti shpëtuar realitetit të dhimbshëm nga ata vijnë.
Mu kujtua kjo histori sot dhe ajo nënë e vuajtur, pas mësimit të lajmit të arrestimit të dy vajzave të reja sot në qendër të Tiranës, të cilat kishin zgjedhur ti mbijetonin vështirësive të një metropoli si Tirana, duke prostituar.
Vajza të cilat vijnë nga qytete të harruara, nga familje ekstremisht të varfëra, të cilat zgjedhin më mirë prostitucionin se sa kthimin në një vend të harruar, pa jetë, ku agimi dhe perëndimi nuk përbëjnë ndryshim.
Një realitet të cilin e njoh edhe vetë për shkak të karakterit të punës që ushtroj. Ku më është dashur të bisedoj, të kuptoj, të mësoj përse një zgjidhje apo zgjedhje e tillë.
E gjitha e ndërtuar mbi një gënjeshtër, me prindër të cilët besojnë se vajzat e tyre janë të sistemuara në punë të mira, por që në fakt kanë zgjedhur prostituimin si mjetin për të mos u kthyer në skamjen e fshatit apo qytezës të tyre ku prindërit mezi presin fundjavën ti shikojnë në dyert e shtëpisë, pa e ditur se ato pak para që marrin, janë njollosur me çmimin e rëndë të turpit që ata s’do ta pranonin kurrë.
Në një reportazh që realizova vite më parë në median e shkruar mbi mënyrën se si funksionon skema e prostituimit në Tiranë, u njoha edhe me çmimet.
Vajza të cilat punonin me telefon, me një sjellje gati thuaj të zakonshme në jetën e tyre të përditshme, të cilat nga cilësia “e mallit” transformoheshin me një thirrje telefonike në prostituta luksi, ku çmimi i një “të prishure” shkonte nga 100-150 mijë në një orë për një vajzë të kenaqshme dhe deri në 350-500 për një vajzë me eksperiencën dhe format e duhura joshëse për të kënaqur klientin.
Çmime të cilat nuk kanë ndryshuar shumë edhe në ditët e sotme, ku skema vazhdon të mbetet e njëjtë, në një rrjet të mirëorganizuar që nis që nga tutorët, vajzat elitë, taksistë besnikë, vëzhgues të shpërndarë përreth motelit, të cilët ruajnë terrenin për të mos u pikasur nga policia.
Gjithçka në dukje në perfeksion, ku shpesh tutorët janë miq të policëve, të cilët ata i kanë gjithmonë në vëmendje, për tu dhënë bakshishin e heshtjes.
Vajza të cilat në të shumtën e rasteve janë studente, të cilat familja i ka përcjellë në qytetin e madh me kodin e moralit, por që duke mos dashur të kthejnë më kokën mbrapa, kanë vendosur të shesin nderin e tyre dhe të familjes për një njollë që nuk dihet nëse me të vërtetë u ka siguruar një jetë më të mirë.
Si familja e asaj nënës në atë kthesën e humbur të qytetit të largët malor, që si çdo prind beson verbërisht te fëmija i tij dhe sakrifikon çdo gjë të mundur që ai fëmi të mos ketë fatin e tyre trishtë, pa e ditur se në fshehtësi ata janë shitur në gjënë e tyre më shtrenjtë: Nderin…
