Nga Reldar DEDAJ
Udhëtimi i kësaj qeverie ende nuk dihet me siguri nëse do kalojë përtej datës 21 korrik. Ndryshe nga kreu i Kuvendit, Ilir Meta që kërcënoi se do të tërhiqte ministrat e tij nga kabineti qeveritar, kryeministri Edi Rama ende nuk ka thënë asgjë në lidhje me ndryshimet e pritshme në qeverisjen e vendit.
Ai dy orë më parë, i ftuar në Akademinë Politike, deklaroi se reforma në drejtësi është një revolucion i mirëfilltë dhe sipas tij; “nuk ndodh gjithnjë që një revolucion i vonuar të jetë objekt i një diskutimi kaq të madh përballë një muri shurdh që synon me çdo kusht ta pengojë këtë revolucion paqësor dhe transformues për gjeneratën tjetër dhe të tjerat”.
Në fjalën e tij, kryeministri Rama theksoi se ndarja në fjalë është mes atyre që janë të vetëdijshëm përse janë në Parlament dhe atyre që po bëjnë çmos për të mos e lejuar këtë transformim kolosal.
Ai nga Pallati i Brigadave ku dhe u mbajt takimi me Akademinë Politike, la të kuptojë se 21 korriku nuk është vetëm një ditë për të pranuar një revolucion demokratik dhe transformues, por nëse kjo nuk ndodh, do jetë dita e ndarjes së madhe.
Mirëpo, historiku i trajektores politike të kreut të LSI-së, Ilir Meta nuk është pa lëkundje të thella. Mjafton të sjellësh në kujtesë, vitin 2004, ku pas ndasive të mëdha me liderin e PS, Fatos Nano, për zëvendësim ministrash, u largua dhe që prej asaj kohe Meta u nda nga Partia Socialiste duke krijuar partinë e re, me element të së majtës dhe kundërshtar të politikës së Nanos të atyre viteve.
Nga sa është bërë me dije, ka vetëm dy rrugë kushtetuese për rrëzimin e qeverisë, edhe pse historia politike në vend, ka treguar që ekzistojnë edhe rrugë të tjera përveç këtyre që do listojmë më poshtë.
Rruga e parë
Kryeministri të kërkojë mocion besimi në Kuvend dhe të rrëzojë vetveten duke shkaktuar zgjedhje të parakohëshme.
Rruga e dytë
Opozita duhet të mbledhë 28 firma deputetësh për të kërkuar mocion mosbesimi, por në këtë rast, opozita duhet të ketë edhe propozimin për emrin e kryeministrit të ardhshëm.
Mjafton të kujtojmë se në vitin 2004, Ilir Meta dha dorëheqjen si Ministër i Jashtëm, bashkë me veten ai tërhoqi edhe mbështetësit e tij nga disa poste ministrash, qeveria e ish-kryeministrit Nano mbeti me gisht në gojë, në pamundësi për të zëvendësuar ministrat sepse i mungonin votat në Parlament, në të njëjtën kohë, opozita e kishte të pamundur ta rrëzonte me mocion mosbesimi pasi disa nga deputetët e saj nuk u paraqiten ditën e zgjedhjeve duke u vetëdeklaruar si të sëmurë.
Në vitin 2013, Lëvizja Socialiste për Integrim u tërhoq nga qeveria, ish-kryeministri Sali Berisha arriti në kohë rekord të bindë tre deputetë të opozitës dhe të sigurojë një mazhorancë minimale për të zëvëndësuar ministrat e dorëhequr.
Gjatë këtyre 48 orëve të fundit, janë hapur disa skenarë për mënyrën se si do të bëhen votat, qoftë për njërën palë, qoftë për tjetrën. Bilancet e para, për hir të së vërtetës, nuk janë bindëse për asnjërën palë. Ka zëra që pazaret për të blerë deputetë kanë filluar të qarkullojnë, me shumë gjasa, njëra alternativë është që Partia Socialiste të arrijë të blejë nga opozita për të krijuar një mazhorancë të thjeshtë, ndërsa tjetra, të bashkohen votat e PD-së me LSI-në për të rrëzuar Edi Ramën si kryeministër me shpresën për të marrë qeverisjen e vendit.
