Hekuran Cumani ishte në Peruxhia, në Fabriano, me vëllanë e tij dhe një grup miqsh. Diçka ndodhi në klub: një vështrim, një përplasje e pavullnetshme, një vajzë me të cilën donte të flirtonte, por që ishte në një lidhje me dikë tjetër.
Nuk u desh shumë për të ndezur një grindje me një grup tjetër të rinjsh, italianë të gjeneratës së dytë (tunizianë dhe marokenë), nga lagjja Ponte San Giovanni e Perugias. Grindja u vu re nga stafi i sigurisë së klubit, të cilët i ndanë menjëherë dy djemtë. Duket se kishte mbaruar, por kur mbrëmja po mbyllej dhe të rinjtë filluan të largoheshin nga klubi, rivaliteti u ndez përsëri në shesh, me dy grupet që u përplasen përsëri fizikisht.
Sulmi
Një makinë ndaloi dhe një i ri, me sa duket tunizian, doli prej saj, duke mbajtur dy thika, një të gjatë dhe një më të vogël. Këto armë nuk do të kishin hyrë kurrë në lokalin e pajisur me detektorë metalesh. Me siguri ai u thirr nga miqtë për t’i dhënë një ndihmë, ose ai shkoi te makina, e parkuar më larg, duke e ditur se do t’i gjente thikat atje.
Sipas dëshmitarëve, i riu ua tregoi dy armët rivalëve të tij, pastaj e goditi vëllain e Hekuranit në kofshë. 23-vjeçari nxitoi për t’i ndihmuar vëllait të tij dhe mori goditjen fatale.
Kjo është dinamika e ngjarjes e realizuar nga policia, nën koordinimin e zv/Prokurores Gemma Miliani. Ky rindërtim nuk është konfirmuar nga pamjet e kamerave të sigurisë, pasi ato në klub nuk ofrojnë prova të dobishme, ndërsa ato në parking janë jashtë funksionit. Por mbështetet nga dëshmitë e miqve të viktimës dhe të rinjve të tjerë të përfshirë, të gjithë të intervistuar në stacionin e policisë gjatë gjithë të shtunës. Këta elementë i kanë çuar hetuesit në rrugën e duhur për të kapur vrasësin e dyshuar. Kërkimi për armën e përdorur në krim është gjithashtu në vazhdim.
Një grup problematikësh
U intervistuan edhe persona që ndodheshin në klub, duke konfirmuar se gjithçka filloi brenda, ku grupi i afrikanëve dyshohet se ngacmoi disa persona. Sipas rrëfimeve të disa prej të pranishmëve, një grup të rinjsh, të përshkruar si të njohur për “sjelljen e tyre provokuese dhe kërcënuese”, filluan të grindeshin.
“Ata po shkonin përreth duke u grindur brenda klubit, madje edhe me njerëz që nuk kishin të bënin fare me ta. I pashë ta bënin disa herë gjatë mbrëmjes“, dëshmoi një vajzë. Kjo sjellje nuk është e pazakontë, sipas shumë vizitorëve të klubit, të cilët i njohën disa nga të rinjtë nga festat e mëparshme.
Sherri i parë midis Hekuranit, miqve të tij dhe këtij grupi shpërtheu në parkingun e klubit, rreth orës 4 të mëngjesit, ndërsa po largoheshin. Oficerët e sigurisë private ndërhynë, duke rikthyer me sa duket qetësinë. “Unë pashë sherrin e parë, i cili fillimisht dukej se ishte zgjidhur“, tha një i ri që e kishte takuar Hekuranin atë mbrëmje. Aq shumë saqë ai u largua.
Paqja, megjithatë, ishte shumë e shkurtër. Pak më vonë, situata u përshkallëzua.
“Ishte çështje minutash, pastaj dikush erdhi duke qarë, duke bërtitur se një djalë ishte therur me thikë“, shpjegoi një dëshmitar për TGR Umbria.
Kur mbërriti ndihma, nuk kishte mbetur asgjë për të bërë për 23-vjeçarin. Sipas të rinjve të tjerë në mediat sociale, atmosfera atë mbrëmje ishte tashmë e tensionuar.
“Unë dhe shoqja ime ishim atje mbrëmë. Sinqerisht, u ndjemë aq keq saqë u larguam pas më pak se dy orësh“, shkroi një vajzë në Instagram. Një student tjetër universiteti u ankua për siguri të pamjaftueshme.
Dhimbja
Prindërit e Hekuranit, Elca dhe Astriti, u paraqitën në stacionin e policisë së Peruxhia-s të shkatërruar. Nëna, e mbështetur nga burri i saj, pëshpëriti: “Ata vranë djalin tim. Ai ishte më i miri nga të gjithë. Ai kurrë nuk lëndoi askënd.”
Pranë tyre, djali i tyre më i vogël, Samuele, i plagosur në të njëjtin sulm, ishte në një karrige me rrota. Babai i tij, Astriti, me zë të dridhur tregoi: “I thashë lamtumirë pak pas mesnatës, pastaj rreth orës 5:00 të mëngjesit më thanë se ishte vrarë.”
Hekurani, me origjinë shqiptare, lindi dhe u rrit në Fabriano, ku ndoqi shkollën. Më pas u regjistrua në Institutin e Menaxhimit të Hoteleve Panzini në Senigallia dhe për gjashtë vjet kishte punuar si kamerier sezonal në Hotel Riviera, i njëjti vend ku vëllai i tij më i madh, Denisi, është shef kuzhine.
“Jemi të shokuar. Ai ishte një djalë i shkëlqyer“, thonë në restorant.
I rezervuar dhe i ekuilibruar, ai e donte palestrën, tatuazhet dhe familjen e tij. Vëllai i tij, Denisi, i kishte dhënë së fundmi gëzimin më të madh: një nip/mbesë dhe Hekuarani sapo kishte blerë një shtëpi në San Donato.
Një mik shkroi në rrjetet sociale: “Jeta e tij, një lule që çeli shumë shpejt, ka lënë pas një aromë kujtimesh dhe një dhimbje që nuk venitet kurrë, një boshllëk që nuk mbushet kurrë, një mungesë që ndihet çdo ditë, çdo orë, çdo moment, dhe që na kujton se jeta është një dhuratë e çmuar, e brishtë dhe kalimtare, që duhet jetuar me intensitet, pasion dhe dashuri, dhe se kujtimi i tij do të mbetet gjithmonë me ne. Ne, që e njohëm bashkohemi me hidhërimin dhe dashurinë e prindërve të tij, dhe kujtojmë buzëqeshjen e tij, energjinë dhe pasionin e tij. E dimë se jeta e tij, megjithëse e shkurtër, ishte një dhuratë e çmuar, një dhuratë që na bëri të buzëqeshim, të qajmë dhe të duam, dhe se kujtimi i tij do të mbetet gjithmonë me ne, një kujtim i pashlyeshëm që do të na shoqërojë përgjithmonë. Pusho në paqe, Hekuran Cumani, të qoftë dheu i lehtë.”
