Më 20 shtator të 2013-ës Francesco Totti rinovoi kontratën me Roma-n deri më 30 qershor të 2016-ës dhe gjatë një konference për shtyp theksoi faktin se skuadra e jetës së tij e kishte trajtuar si një mbret, ndryshe nga sa kishte bërë Juventus me Del Piero-n.
Ndoshta gjërat që kanë ndodhur këto ditë, me Spalletti-n që e ka përjashtuar nga ekipi, e kanë shtyrë të ndryshojë mendim: ka kërkuar respekt, mesa duket mendon se nuk e ka marrë këtë nga tekniku dhe (akoma jo) nga klubi, me të cilin do të ulet rreth një tavoline për të diskutuar për të ardhmen e tij. Rezultati i këtij takimi ka shumë mundësi të jetë vendimtar për t’i kthyer qetësinë. Por kapiteni verdhekuq nuk është i pari që kalon një moment të tillë.
Nga Maldini te Zanetti, historia është e mbushur me legjenda, që, për arsye të ndryshme, nuk kanë marrë respektin e merituar në momentin e finishit. “Në fushë ke qenë një kampion i përjetshëm, por nuk ke treguar respekt ndaj atyre që të kanë pasuruar. Ata që ke përkufizuar si mercenarë dhe leckamanë të falënderojnë për karrierën e lavdishme 24-vjeçare”.
Më 24 maj të 2009-ës, pas 24 vitesh te Milan, tifozët ultras të skuadrës kuqezi e kanë përshëndetur në këtë mënyrë Maldini-n, ndërsa kapiteni legjendar po bënte xhiron e fushës dhe pjesa tjetër e “San Siro”-s e duartrokiste. “Jam krenar që nuk jam njëri prej tyre”, ka qenë përgjigja e Paolo-s. Por imazhi i festës së prishur ka mbetur. Ndërsa festa e Del Piero-s ka qenë e mrekullueshme, e përbërë nga festimet për titullin e fituar dhe nga goli i tij në ndeshjen e fundit të kampionatit në “Juventus Stadium” kundër Atalanta-s në 2012-ën. Në këtë pikë hidhërimi i kishte kaluar, por lamtumira me Andrea Agnelli-n nuk ka qenë aspak e bukur, sepse presidenti bardhezi ka lajmëruar ndarjen në një konferencë për shtyp, pa e informuar atë personalisht, ndërsa “Pinturichio” priste dhe ëndërronte ta mbyllte karrierën tek Juventus.
Një tradhti të tillë Javier Zanetti nuk e ka vuajtur, aq sa, ndryshe nga Maldini dhe Del Piero, ka kaluar nga fusha në zyrë, duke u bërë zëvendëspresident i Inter-it. Por në vitin e tij të fundit ka luajtur shumë pak dhe Mazzarri i mohoi gëzimin e pjesëmarrjes në derbin e fundit të karrierës, që zikaltrit e humbën 1-0. Një vendim që tifozët interistë nuk ia kanë falur kurrë trajnerit.
Kur Raul i tha lamtumirë Real Madrid, ishte vetëm 33 vjeç, shumë më i ri në krahasim me 40 vitet e kaluar ose pothuajse të arritur nga flamujt e futbollit italian. Kishte nënshkruar një kontratë të përjetshme me skuadrën ku kishte lindur si futbollist dhe që, ashtu si Del Piero, e kishte ndihmuar të pushtonte botën. Por në një skuadër që kishte Cristiano Ronaldo-n, ai u kthye shumë shpejt në një lojtar stoli, për këtë arsye mori vendimin për të thënë lamtumirë, sepse “Bernabeu” mërmëriste, sepse Florentino nuk e donte dhe sepse Mourinho, sapo kishte marrë drejtimin e ekipit, nuk mund t’i premtonte një vend si titullar.
Ja përse në 2010-ën u transferuar te Schalke, në Gjermani, ku realizoi gola të tjerë në Champions, duke përmirësuar rekordin e tij, që më pas është thyer nga jashtëtokësorët Messi dhe Ronaldo, me këtë të fundit që mori dhe numrin e tij te Real-i. Për Iker Casillas gjërat kanë shkuar edhe më keq: Mou e nxori jashtë loje, me Ancelotti-n fitoi një Champions, por “Bernabeu” filloi ta vërshëllente pas disa gabimeve dhe aventura e tij te “Los Blancos” shkoi drejt një fundi aspak të lumtur. Kështu, në moshën 34-vjeçare, portieri tha lamtumirë dhe shkoi te Porto. 2015-ta ka qenë e mbushur me lamtumira të bujshme, nga Gerrard te Xavi, duke kaluar nga Cech dhe Schweinsteiger. Por mbrapa lotëve të Casillas ka pasur diçka më shumë, ato lotkanë ardhur nga tymi i shkaktuar nga djegia e një flamuri./ Telesport
