Tereza Abdihoxha, mësuese e frëngjishtes prej 20 vjetësh në Xibrakë, në shkollën 9-vjeçare “Ramazan Bala” denoncon në “Stop” transferimin e saj në kushte të pamundura. Në 12 Nëntor i është komunikuar që do të japë 3 orë në javë në shkollën Xibrakë Katund. Por për atje nuk ka asnjë mjet transporti. 3 vjet më parë e ka provuar të japë mësim në këtë shkollë dhe përveçse e kanë sulmuar qentë u sëmur nga i ftohti. E vetmja gjë që kërkon Tereza është një mënyrë se si të shkojë në Xibrakë Katund.
“Është gati tek 4 kilometra. Fugon për në Xibrakë Katund nuk ka. Dhe unë nuk e di se me çfarë do të shkoj. Duhet të shkoj një herë në javë të plotësoj 3 orë”, tha Abdihoxha.
Mësuesja tha se kjo nuk është hera e parë që e çojnë atje.
“Kam qenë edhe para 3 vjetësh, në vitin 2015. Kam punuar 2 muaj, në Nëntor dhe në Dhjetor. Në fund të Dhjetorit u sulmova dy herë nga qentë, pastaj më zuri një stuhi në rrugë dhe u sëmura keq, ndjenja dy javë e sa e sëmurë. Drejtoresha e Arsimit të asaj kohe më lejoi që të mos shkoja më dhe mësimin e ka vazhduar mësuesja që e jepte më përpara. Ikja me lekët e mija deri tek rruga e Shmilit e pastaj në këmbë, ndërsa të keqen më të madhe e kisha në kthim, sepse nuk kishte mjete.”
Mësuesja kërkon që t’i sigurohet mjet. “Jo lekët e transportit, dua mjet”, tha ajo.
Gazetarja e STOP-it shoqëroi mësuesen në rrugën e saj drejt fshatit ku është caktuar të japë mësim, për ku një pjesë rruge i duhet ta bëjë në këmbë në vajtje, ndërsa kthimin e ka gjithmonë në këmbë.
Drejtoresha e shkollës “Ramazan Bala”, Lumturi Kadriu, thotë se nuk ka zgjidhje, por e pranon problemin.
Drejtoresha: Për të shkuar, ka me ça të shkojë, në kthim është që duhet të presë nja 2 orë autobusin që të vijë. Në kthim është problemi.
