Nga Blendi Fevziu –
Ilir Meta ja ka arritur që në më pak se 4 muaj të dalë nga situata e disfavorshme politike dhe të ngjitet në atë pozicion ku nuk ka qenë së paku në 18 muajt e fundit. Mjeshtër i presionit, por edhe kompromisit, ai ka mundur që të ulë aleatin e tij me numra më të mëdha, Edi Ramën dhe t’i diktojë një politikë më të butë me opozitën. Duke detyruar kështu edhe opozitën ta falenderojë dhe ti harrojë akuzat jo pak të ashpra që bëri një vit më parë për të. Më shumë se sa Ramës dhe Bashës, ai i demostroi publikut dhe votuesve fuqinë e tij. Ai bëri një provë force dhe prova i funksionoi. Tani i mbetet vetëm ta menaxhojë fuqinë e tij.
Përse them se Meta është sot më i fortë dhe ku qëndron kjo forcë në raport me atë që ishte. Në fillim të muajit Shtator Ilir Meta dukej në një situatë jo të favorshme politike. Publikimi i aferës së CEZ që BIRN e lidhte me emrin e tij, akuzat e mëparshme për blerje votash në Vorë dhe Lezhë, anashkalimi për ta takuar nga disa personazhe të rëndësishëm ndërkombëtarë ku hynte edhe kancelarja Gjermane Merkel, Presidenti Austriak apo ndihmëssekretarja amerikane e shtetit, sulmi i fortë i opozitës që kërkonte dorëheqjen e tij për çështjen Doshi, kuotat e ulta në opinionin publik, e bënin atë të dobët përpara aleatit të tij Edi Rama. Aq të dobët sa u duk se Rama do ta çonte vendin në zgjedhje të parakohshme në Tetor për t’u çliruar nga Meta dhe pë ta pasur të gjithë betejën me PD. U fol madje edhe për një ndryshim në Kodin Zgjedhor që mund të çonte në një sistem me prim. Ndërhyrje që do të godiste direkt LSI.
Në fakt Meta zgjodhi një rrugë që e njeh shumë mirë. Fillimisht ai tentoi të viktimizohet duke folur për një mazhorancë Rama – Basha që po synonte eleminimin e tij. E bëri këtë madje edhe duke ju kërcënuar të dyve. Fillimisht ai rikonsolidoi raportet me Ramën. Takimi i tyre në Tetor duhet të ketë qenë tejet i ashpër dhe Meta mjaft agresiv. Ai foli fillimisht për ndryshime në qeveri dhe më pas i bëri vetë ato duke ndërruar Ministrin e Drejtësisë. Rama e kuptoi që Meta mund ta minonte çdo moment dhe tentoi të gjejë një kompromis.
Më pas, Meta mbajti një qëndrim të ndryshëm për reformën në Drejtësi nga ai i Ramës. Meqenëse votat e tij qenë të domosdoshme, Meta kaloi në pozicionin e mbrojtësit të opozitës, duke e bërë opozitën që ta shihte si shpëtimtar e madje edhe ta falenderonte publikisht. Opozita nuk përmendi asnjë akuzë të Metës dhe Rama u detyrua të gjejë një kompromis që kënaqte edhe opozitën. Në fakt ky ishte “kompromisi i Metës”. Meta la të kuptohet se mund të bashkëpunojë me të dyja palët, siç bëri në 1 Maj 2012 kur në kohën e aleancës me Berishën darkoi në vilën e tij me Edi Ramën. Dhe të dyja palët në publik lanë përshtypjen që janë të gatshme të pranojnë ofertën e Metës.
I bindur që momenti i vështirë i Shtatorit kaloi dhe pas kësaj ai vetëm mund të fuqizohet, Meta ka nisur tani këtë rrugë. Duke folur në mbledhjen e kryesisë për aleanca të reja e duke i kujtuar Ramës premtimin për postin e Presidentit. Njëkohësisht, duke ju kujtuar shqiptarëve dhe atyre që votojnë se ai është aty, se në momentet kyçe, të dyja palët do hedhin vështrimin me shpresë nga ai dhe ai do të jetë njeriu që do përcaktojë se cilit do t’i buzëqeshë dhe cilin do të dërgojë në opozitë. Meta e di që vota po bëhet gjithnjë e më pragmatiste dhe po përdor tani si PS ashtu edhe PD, për një fushatë që shkon vetëm në favor të vet. Nuk është hera e parë që bën këtë dhe me gjasë, kjo filozofi triumfuese ju shpërblye sërish!
Blendi Fevziu
