Jakup Krasniqi ka emocionuar në Hagë me fjalimin e tij në Hagë teksa ka treguar gjithë rrugëtimin e tij jetësor.
Teksa ka folur mbi jetën e tij, ai thotë se e urren dhunën, jo vetëm se është ushtruar ndaj tij dhe ndaj popullit kosovar, por sepse është vepër e ulët dhe çnjerëzore.
Sipas tij është absurde që të akuzohet për persekutimin e anëtarëve të LDK-së, pasi vetë ai dhe familja e tij ishin anëtarë të saj.
Ndër të tjera ai kujton gjenocidin serb dhe fëmijët e vrarë të familjes Jashari. Ai thotë se në atë moment ka kuptuar se ky do të ishte çmimi i lirisë.
Fjalimi i z. Krasniqi
“Unë e urrej dhunën jo vetëm sepse janë ushtruar ndaj meje dhe popullit tonë por sepse i konsideroj të ulëta dhe çnjerëzore. Unë asnjëherë nuk kam qenë i përfshirë në asnjë vrasje, burgosje. Integriteti im intelektual dhe njerëzor më ka mundësuar të jem i qartë për mjetet që duhen përdorur.
Pas më shumë se 10 viteve vuajtje u lirova nga burgu i Novi Sadit. Por kjo nuk nënkuptonte lirinë. Populli i Kosovës ishte i robëruar. Nga muret e burgut të Novi Sadit që ishte plot me shqiptarë hyra në burgun me 2 milionë shqiptarë që quhej Kosovë.
Menjëherë pas kthimit në Kosovë u angazhua në LDK. Në atë kohë LDK angazhohej që të organizonte një jetë politike dhe institucionale në Kosovë. Në vitin 1992 fitova 96% të votave të qytetarëve të zonës sime dhe u zgjodha deputet. Kam qene edhe kryetar i degës së LDK-së në Drenas. Është absurde që të akuzohem për persekutimin e anëtarëve të LDK-së. Unë vetë isha anëtar i saj. Familjarët e mi ishin anëtarë të saj. Vetëm një mendje e çoroditur mund t’i ketë lindur ideja se unë mund të persekutoja veten, familjarët apo bashkëluftëtarët,.
Vëllai im Agim Krasniqi ka qenë gjatë gjithë jetës anëtar i LDK. Vajza e tij, mbesa e tij, pas luftës u zgjodh anëtare e Këshillit Komunal me LDK.
Kur filloi lufta në vend që të ballafaqoheshin me UÇK forca serbe masakruan fëmijë, gra, pleq. Shkatërruan gjithçka që ishte lidhur me identitetin e shqiptarëve. Shumë krime të llahtarshme kanë qenë akte të pastra gjenocidi. Shumë familje që u janë vrarë anëtarët i kam vizituar.
Kam qarë kur pashë në një depo materialesh ndërtimore të gjithë ata të vrarë të familjes Jashari. Adem Demaçi më tha ‘Jakup nuk ka fitore’ pa luftë dhe sakrifica. Unë e dija se ky ishte ‘çmimi i lirisë’. Unë po qaja për fëmijët, për pasardhësit e kombit tim, për ata që nuk patën mundësi të jetonin asnjë ditë të fëmijërisë së tyre,.
Në ato momente e kuptova se nuk mund të jetoja më duke futur kokën në zall si struci. Ishin momente vendimtare. Në ato momente thashë ‘liri a vdekje’ por kurrë më nën këtë gjenocid. Në qershor 1998 dola publikisht si zëdhënës i UÇK. Unë isha i vetëdijshëm si paraqitja ime publike do të vendoste edhe familjen time në rrezik. Familja tashmë ishte target.
Sa herë është varur nga ne, paqes i kemi hapur gjithmonë portat. Ne udhëhiqeshim nga ‘porosia e Skënderbeut’ që na thoshte ‘të kërkosh luftë është çmenduri por t’i përgjigjesh asaj është detyrim”, tha Krasniqi./Opinion.al
