Në një kohë kur veprat e Pikasos apo Salvador Dalisë po i jepnin një dimension të ri artit pamor, në Shqipëri masat shtrënguese dhe kontrolluese po bëheshin gjithmonë e më të egra.
Edhe pse jetonin një kohë e vështirë për ti dhënë vetes hapësira në shfaqjen e erosit, kishte nga ata artistë që guxonin të dilnin përtej kontureve.
Janaq Paço ishte një prej tyre. Përgjatë viteve 1955- 1977 ai mishëroi në skulpturë dy koleksione nudosh me më shumë se 30 punime, një pjesë e mirë e të cilave të cilave realizuar në përmasa reale, e madje edhe më shumë.
Një art i guximshëm për kohën? Ndoshta më shumë se kaq, veçanërisht pas punimeve të Pleniumuit të Katërt të Komitetit Qendror të Partisë.
Më 23 Qershor të vitit 1977 pas një paralajmërimi të Ministrisë së Brendshme, vetë skulpturi vendosi ti vrasë nudot e tij, duke i dërrmuar dhe kthyer në copëza allçie.
