Nga Riviera DEDAJ
Gjakmarrja, a është më një dukuri në Shqipëri? A di njeri të thotë se cila është vrasja e fundit për gjakmarrje në Shqipëri? Dhe kush e ndan nëse kjo ka qenë për gjakmarje apo hakmarrje?
Teksa normat kanunore thuajse janë shuar dhe “familjet në gjak”, pra të ngujuara, numërohen me gishtat e dorës, gazetarët e huaj të mediave prestigjioze vershojnë në Shqipëri, pikërisht në ndjekje të këtij lajmi duke tentuar edhe investigimin. Përse? Shumë e thjeshtë. Shumë shqiptarë (shifrën nuk di ta them) kanë kërkuar azil në Angli dhe vendet të tjera Europiane me pretendimin se në vendin e tyre (Shqipëri) i ndjek gjakësi!! Dhe ata e kanë një gjoja dokument që ua vërteton këtë gjë. Është një vërtetim që lëshojnë shoqatat që merren me pajtimin e gjaqeve në vendin tonë. Dhe këto janë thjesht vërtetime false. Është e vërtetuar tashmë se paguhet një çmim për të marr një vërtetim të tillë azil-kërkues. Dhe jo vetëm kaq, janë pikërisht këto shoqata apo këta seksere që shkojnë si misionarë pajtimi në shtëpitë e atyre që janë “në gjak” duke futur konceptim e parasë për pajtim. Po, po, e vërtetë kjo! Dhe nuk është e shkruar në Kanunin e Lek Dukagjinit dhe në asnjë kanun tjetër se “gjaku lahet me para”. Përkundrazi, është një nga deformimet e Kanunit në kohën e tranzicionit.
Të gjithë ata që kanë lëshuar të tilla vërtetime duhet të kishin parë derën e burgut me kohë, në mënyrë që të mos mashtrohen me qindra shqiptarë që kërkojnë azilin në këtë rrugë. Që të mos u mbeten në derë këta “misionarë” të rremë familjeve që vërtet kanë hall dhe së fundmi të mos ia behnin gazetarët e huaj në vendin tonë për një dukuri që është drejt zhdukjes, por e stimuluar nga “biznesi” i gjakut. Reporterët e huaj vazhdojnë ta quajnë si një “anë të errët” të vendit që aspiron për në BE, pasi kështu ua kanë servirur gjendjen drejtuesit e shoqatave të gjakut për leverdinë e tyre, kur në të vërtetë ana e errët janë pikërisht individë të tillë që spekulojnë me gjakmarrjen fiktive.
Këtë e tregojnë dhe shifrat e munguara të gjakmarrjes. Nëse shoqatat e ashtuquajtuara të pajtimit raportojnë shifra të fryra familjesh të ngujuara apo fëmijësh që pengohen të vazhdojnë shkollën prej gjakmarrjes, në të vërtetë dy-tre vitet e fundit raportohen vetëm 20-25 fëmijë në gjithë vendin që e ndjekin shkollën përmes “shansit të dytë” për shkak të gjakmarrjes, dhe kjo kryesisht në rrethinat e Shkodrës. Ndërsa policia e shtetit nuk raporton asnjë të vrarë për gjakmarrje gjatë vitit 2015.
E vërteta është se dhe mediat duhet të jenë më të kujdeshme në raportimet nga terreni, pasi nxitohet që një vrasje për konflikt pronësie raportohet vrasje për gjakmarrje, si rasti i fundit në Kurbin. Tek e fundit nuk është as policia që e përcakton motivin e një vrasje, por vetëm gjykata. Dhe vendimet e gjykatave për vrasje për gjakmarrje vitet e fundit kanë qenë thuajse inekzistente. Atëherë si ka mundësi që organet ligjzbatuese nuk shohin nga ata që fitojnë para për vite e vite përmes amplifikimit të gjakmarrjes, duke prishur imazhin e Shqipërisë dhe mbushur me azilkërkues “në gjak” dyert e konsullatave të huaja? Ka ardhur koha që shteti të vërë pikat mbi “I” mbi këtë tregtarë të gjakut me kollare, që shkelin ligjin.
