Nga: Gramoz Pisha
Realisht po jetojmë në një vend në të cilin nuk na ofron asgjë për të jetuar. Po shohim studentë dhe
studente që sapo mbarojnë studimet e tyre nuk arrijnë të futen në punë. Po shikojmë biznese që po
mbyllen, kriminalitet që po rritet dhe gjithcka që nuk na shërben ne si popull vetem rritet ndërsa dicka
ka ngelur stop në vend si per shembull opinioni publik dhe reagimi jonë ndaj padrejtësive.
Fillimisht, ne jemi një popull që kemi jetuar nën një regjim super të egër dhe të ngrije kokën nuk bëhej
aspak fjalë. Duket sikur kjo pjesë negative e mendësisë së asaj kohe ka ngelur deri më sot. Po kujt i
shërben kjo? Vetëm politikanëve, të cilët për arsye të ndryshme nuk duan që ne të “ngremë” kokën.
Dhe c’bëjmë ne? Sigursht që nuk reagojmë.
Së pari, kjo ndodh për arsyen e mësipërme. Politikanët nuk duan që ne të ngrihemi. Kështu që ata
mundohen t’i shuajnë menjëherë zërat kundër politikave të tyre. Kjo ka krijuar një gjendje frike te
populli që të përballen me njerëzit që i udhëheqin. Duket sikur është krijuar një mit mbi politikanët. Ata
nuk mund të preken.
Së dyti, ekziston frika se nuk di ku të drejtohesh. Nuk di se cilës organizatë t’i drejtohesh pasi politika ka
hyrë aq thelle saqë nuk mund të imagjinohet. Ka një mungesë totale informacioni se ku duhet të
drejtohemi për t’u ankuar për raste të ndryshme. Me këtë ide dalim në një arsye tjetër pse nuk kemi një
reagim publik për cështje të ndryshme.
Së treti media nuk po kryen aspak një rol edukues përsa i përket këtij apekti. Kjo ndodh për arsye të
ndryshme, shpeshherë linjat politike që ndjekin këto media të ndryshme. Duket sikur ose nuk duan t’ia
dinë ose nuk janë “të lejuar” të flasin për këto cështje. Mirëpo duhet thënë se po i shmangen një roli
shumë të rëndësishëm që ata kane.
Së fundi, problemi duhet shikuar nga brenda. “Fajin” e kanë vetë shqiptarët. Ata duhet të shikojnë se
c’behet në vende përendimore dhe jo vetëm në raste padrejtësish në rast kombëtar apo dhe lokal.
Kujtojmë protestat në Greqi për pensionet apo në Brazil për shkak të rritjes së cmimit të transportit.
Ndërsa në Shqipëri, reagimi është ZERO.
Shpresoj të ndryshojë. Të paktën kam shpresa se vetëm këtu mbështetem por në qoftë se nuk bëjmë
dicka, një ardhme e errët duket se na pret.
