Nën shembullin e dacibaove të Kinës në Shqipëri dolën fletë-rrufetë, ku kritikoheshin me shkrime njerëz të ndryshëm. Një dokument i kohës, tregon rezultatin e arritur përmes kësaj praktike.
Aty, sqarohet se nëpërmjet këtyre fletë-rrufeve ata kritikonin prindër që përdornin emra për fëmijët e tyre me etimologji të huaj apo dhe fetarë.
Emra të tillë si Mustafa, Edmond, Elizabetë, Silvana, Kamber, Karmen, Greta, Zhaneta, Teo etj, ndërsa u rekomandonin emra të bukur kombëtarë, si: Ilir, Arben, Agim, Liri, Rozafë, Çlirim, Ermal, Ermira, Guxim, Besnik.
Gjithashtu, theksohet se fletë-rrufe janë dërguar edhe për disa emra me kuptim fetar që përdoren nga disa prindër nga padituria apo forca e zakonit për të trashëguar emrat e të parëve të familjes.
Dokumenti në fjalë thekson se në periudhën prej 1 prillit deri me 15 maj janë vënë 62 fletë-rrufe qytetarëve, kolektivave punonjëse ose institucioneve të ndryshme.
Fletërrufetë e kthyen jetën në shoqërinë shqiptare si një udhëtim në një fushë të minuar, njerëzit e humbën mundësinë për të pasur jetë private, kushdo ishte i lirë të shkruante kundër tyre për gjithçka, edhe gjëra krejt personale.
Fletërrufetë u shfaqën në fillim të vitit 1967 dhe pas fjalës së diktatorit në 6 shkurt, kur ai bëri thirrje për të luftuar të ashtuquajturin indiferentizëm, të ashtuquajturat zakone prapanike dhe kundër fesë.
