Nga Edison Ypi
Nga meraku se mos u shpifet majasilli shqiptarët nuk i lënë kurrë pa i parë në televizor debatet e të enjtes mbrëma.
Këtë të enjte mbrëma u bë hataja.
Te Topi Edi Rama. Te Klani Lul Basha. Te Newsi Abas Aliu, Te Ora Ben Blushi. Nga një kanal në tjetrin, zjarr e flakë telekomanda. E enjte televizive kaq e ngjeshur nuk ishte parë.
Abas Aliu e menazhoi mrekullisht. La përshtypjen sikur po kthehej nga një vizitë purifikuese në Teqenë e Alipostivanit. Duke shtrënguar fort në duar timonin e një fuoristrade, e realizoi me sukses zbritjen e rrezikshme nëpër kthesat e ngushta rrëshqitëse të Hambullës. Derisa ja doli mbanë, zbriti paq në Mullirin e braktisur në rrugën e asfaltuar, ku mori frymë thellë, gati për betejat e tjera të afërta dhe të largëta. Lubonja nuk arriti ta gozhdojë Abas Aliun përmes mjaullimave përdredhëse. Shigjetat e helmatisura verbale dhe piruetat linguistike të Bushatit nuk e prekën edhepse Bushati e zbrazi të tërë arsenalin e lapsit të mprehur fort si e lypte ky rast.
Me racionalitet elbasanlliu dhe delir kolonjari, Blushi dha e mori me virtuzitet letraro artistik të pashoq. Duke shfrytëzuar sa mundi handikapin video ndaj perfeksionizmit ortografik, arriti ta shmangi hellin e lyer me dhjamë komunist që Dran Hila provoi t’ja fuste duke ja rrëshqitur urtë e butë. Në këtë mënyrë Blushi ja arriti ta kapërxejë Qafën e Qederit dhe doli gjallë te Qafa e Qarit. Çfarë Blushi bëri gabim ishte retorika me “të varfër” e “të pasur” ashiqare huazuar nga propaganda e kurvit. Blushi bën mirë që, për rendiment sa më të lartë për veten dhe më pak bezdi për audiencën, herë tjetër ta ujdisi më mirë thep-shqekzën. Se “të varfër” dhe “të pasur” ka pasur, ka, e gjithmonë do ketë. Apo jo Blush ?
Basha nuk e pati të vështirë. Diti ta shfrytëzojë përvojën. Energjinë, aftësinë artikukuese, stilin, i ka tamam për Kryeministër të ardhshëm pas pak muajsh.
Çfarë Edi Rama po bën me Merkelin dhe Putinin është pakashumë çfarë bënte Ali Pashë Tepelena me Napoleonin dhe Carin e Rusisë. Por pak më ndryshe. I ka hy Danubit më këmbë dhe Uraleve me not. I ka varur shresat te shkeslliku. Putinin që synon ta pushtojë Amerikën po kërkon ta martojë me Bleona Qerretin. Merkelit që i qan syri (jo i Çim Pekës) për Ballkanin po do t’i japi për burrë Ditmir Bushatin. Thotë Rama me vete; Sa kohë ata të dy të jenë të zënë me dasmat dhe me muajt e mjaltit, e pushtoj botën. Le ta pushtojë Rama botën. Manovrat me dasma kanë rezultuar të suksesshme. I vetmi problem është që gjatë pushtimit të botës, ose së paku zgjerimit të Shqipërisë sa Rusia, të gjejë një mënyrë për ta bindur kallaballëkun se nuk po vepron si kurvi i cili manovrat me Rusinë, Jugosllavinë, Kinën, i bënte për të ruajtur bythën e vet, por si Pashai i Janinës për të ndërtuar Shtet. Rama bëri dhe një gabim që si autor i disa librave nuk i falet. Ngatërroi diçka. “Të urtat gjer në dhimbje, të thjeshtat gjer në madhështi” është nga një kryevepër antikonformiste “Mësueset e Fshatit”, dhe jo perifrazim nga soc-letërsia.
Ndodhën pra plot gjëra gjatë kësaj të enjteje mbrëma. Megjithatë e enjtja sesi ishte, sesi mbeti, si pa lezet, pa energji, pa këndshmëri.
Çudi pse mbeti kaq e flashkët kjo e enjte. Gjatë asaj dite gjithçka ndodhi si dhe më parë; Televizionet lexuan si çdo mëngjez titujt e gazetave. Kanabisi i korrur vazhdoi të transportohet shumë dhe të kapet pak. Njerëzit u ulën nëpër kafenera. Thikat therën fytet. Kush vrau, pati sukses. Kujt i qe shkruar të vritet, u nis te të shumtët. Epo pse pra e enjtja mbrëma qe aq e sheshtë, aq e shpëlarë ? Për atë që ka dy pare ment në kokë përgjigja është e thjeshtë. Sepse mungoi Doktori. Pa Doktor në Shqipëri nuk ka të enjte televizive, as të premte të zezë, të shtunë pushimi, të djelë turizmi, të hënë pune, të martë gallate, të mërkurë qefi. Pa Doktor Shqipëria është bosh. Pa Doktor në Shqipëri nuk ndodh asgjë.
