Një lloj i ri bombe thuhet se është përdorur nga Izraeli në goditjen e Bejrutit që la të vdekur liderin e Hezbollahut, Hassan Nasrallah. Këto janë bomba të blinduara të quajtura “bunker buster”, të cilat janë krijuar posaçërisht për të shkatërruar strukturat nëntokësore.
Forcat Ajrore izraelite hodhën rreth 85 bomba të tilla, me peshë 2.3 tonë secila, në të njëjtin vend, duke “lëngëzuar” (ishte fjala operative e përdorur nga IDF në njoftimin e saj) jo vetëm Nasrallah, por gjithçka në një bllok të tërë qyteti në thellësinë 30 metra, raporton A2.
Nga bombardimet u shembën 6 ndërtesa të cilat fjalë për fjalë u zhdukën, ndërsa sulmi tronditi gjithë Bejrutin sikur të kishte rënë tërmet.
Ndërkohë, përdorimi i këtyre bombave u konfirmua, indirekt, nga Izraeli, në një video të ngarkuar nga IDF, e cila tregon avionët F-15 që u ngritën të premten nga baza “Hajerim” në drejtim të shtabit të Nasrallah.
Për përdorimin e këtij lloji të bombës, ministri i jashtëm i Iranit, Abbas Arraxi, akuzoi Izraelin gjatë takimit të Këshillit të Sigurimit të OKB-së për Lindjen e Mesme, duke thënë se “regjimi izraelit përdori shumë eksplozivë 2,300 kg që ishin dhuruar nga Shtetet e Bashkuara për të goditur zonat e banuara në Bejrut, shkruan A2.
Kjo ankesë hap një debat për përdorimin e këtij municioni të veçantë, pasi edhe pse ato nuk janë të ndaluara në mënyrë specifike nga e drejta ndërkombëtare, debatohet nëse është në përputhje me Konventat e Gjenevës.
Çfarë janë bunker busters?
Bombat bunker buster janë armë të specializuara precize të zhvilluara nga ushtria amerikane në vitin 1991, gjatë Luftës së Gjirit, për të depërtuar dhe shkatërruar strukturat e fortifikuara ose të groposura thellë që municionet konvencionale nuk mund t’i shkatërrojnë.
Ekzistojnë dy lloje të bombave të tilla: GBU-28 , e cila peshon rreth 2300 kg dhe është e pajisur me një sistem drejtimi me lazer, duke lejuar goditje precize mbi objektivat, dhe GBU-37, versioni më i ri, i cili udhëhiqet nga GPS, duke e bërë atë efektiv në kushte të këqija të motit dhe sigurimin e saktësisë në angazhimin e objektivave të groposura thellë, përcjell A2.
Në të dyja rastet, këllëfi i bombës është bërë nga tytat e tepërta të artilerisë, duke i dhënë asaj aftësinë për të depërtuar në beton ose tokë përpara se të shpërthejë. Shpërthyesit e bunkerit kanë një detonator me veprim të ngadaltë, i cili lejon që bomba të shpërthejë vetëm pasi të ketë depërtuar në objektivin e saj. Kjo siguron dëmtim maksimal në objektet nëntokësore si qendrat e komandës ose depot e ruajtjes së armëve.
Ushtria amerikane përdor GBU-57, e njohur gjithashtu si Massive Ordinance Penetrator (MOP), e cila është bomba më e madhe që shkatërron bunkerin në arsenalin amerikan, me peshë 30,000 kg. E projektuar për të depërtuar deri në 60 metra beton të armuar ose tokë përpara se të shpërthejë, MOP është projektuar posaçërisht për të synuar objekte të groposura thellë dhe shumë të fortifikuara.
Në rastin e bombardimeve në Bejrut, 85 bomba, me peshë 2,300 kg secila, shpërthyen në një thellësi prej 30 metrash, duke shkaktuar një shkatërrim të paparë.
Të dërguarit e mediave ndërkombëtare në Liban, madje edhe korrespondentët më me përvojë të luftës, përshkruajnë imazhe që nuk i kanë parë kurrë më parë, me bombardimet që kanë bërë kërdinë në Bejrut dhe duke rrafshuar gjithçka brenda një blloku, duke hapur një krater të thellë dhe duke shkaktuar vdekjen e Nasrallah dhe të paktën 6 të tjerëve.
