Nga Dritan Laci
Kur duhet edhe pak minuta të nisë një nga ndeshjet më të rëndësishme të Shqipërisë në këtë Europian, ajo ndaj Francës, sot takova rrugës një nga ata patriotët e shumtë që qarkullojnë këto ditë nëpër rrugë.
Sapo kishte dalë nga një bastore dhe ishte gjithë ngazëllim, sa nuk ishte e vështirë.
Kureshtja më bëri ta pyes ç’ish gjithë ky gëzim që e kishte kaptuar.
“Hë,- i them, -ça bëre”
“Hiç e plak,-rrëzëlliu vesh më vesh,-ja kam vënë një skedinë, dhe pres edhe një ndeshje”, dhe mend sa nuk fërkonte duart nga qefi i madh a thua se e kishte të sigurtë fitoren.
“Ah sa mirë, i them. Hajd për hajër të qoftë,- i lëshova urimin e rastit.
“Po hë edhe sa ndeshje pret”,- smu durua ta pyes.
“Ja kam edhe Francën me Shqipërinë”
“Ah sa bukur. Ashtu ee. Po me siguri e ke luajtur fitore ose barazim për Shqipërinë, -ia prita me shpoti.
“Jo ore jo. Qeke budalla ti. E vura fitore-fitore për Francën dhe bëhen 3 gola”
“Si ore e vure për Francën,-bëra medemek sikur u preka unë, a thua se kisha një tjetër pritshmëri.
“Po ti na plase gjithë kohës duke brohoritur për Shqipërinë. Tani që Shqipëria hyri në Europian, shkon edhe e vendos kundra.
“Si stë vjen turp”,- ju ktheva. “Po ku vajti patriotizmi yt, lotët që derdhe në ndeshjen me Serbinë. Flamurin që ngrite me Armeninë”
“Po mirë mo,- s’mu durua prapë mua,-e kishe vendosur për Shqipërinë dhe kishe kapur ndonjë lekë të mirë, se ka edhe koificent të kënaqshëm, ishe edhe me Shqipërinë edhe u bëje i pasur njëkohësisht”
Më tha një fjalë që s’ma nxë goja ta them.
“Ore seriozisht e ke ti,-dhe më shikonte me sy të zgurdulluar. Qeke budalla i madh ti. Shqipëria aty është do lozi prapë, puna është të kap ndonjë lek unë sonte, tja çoj kalamojve te shpia në darkë”
“Mirë e ke,- thashë me vete dhe spo ja shqisja sytë”
“Hajd qëllofsh”,- i thashë.
Ç’ti thosha! Po ta zgjasja më shumë, do më akuzonte për tersllëk.
Ja ky është patrioti i skedinave. Një lloj tjetër patrioti që e ndeshim rëndom në rrugët tona.
Patrioti që gjithë vitit ulërët e bërtet për Shqipërinë, por kur i vjen dita e shikon si thes me gola për të mbushur zbrazëtinë e barkut.
Patrioti zhelan që e kanë zhveshur nga çdo lloj ndjenje dhe dinjiteti dhe që është gati të shesë gjithçka për një kothere buke.
Patrioti i ditëve të sotme, ose siç mua më pëlqen ta quaj, patrioti i skedinave që nuk ka flamur, përkatësi, ngjyrë, që atdhe ka skedinën, si të vetmen mundësi shpëtimi për të dalë nga mjerimi ku është zhytur.
