Artur Zheji
Shqiptarët janë me pushime. Por interesat e joshqiptarëve nuk pushojnë as në Gusht. Mbas denoncimeve të mediave për ardhjen e rrufeshme në Himarë të krylobistit greko-amerikan Geixh, që ti jepte një dorë trazirave në Himarë, duket se Geixh, aspak i dashur nga shqiptarët, u fsheh me mjeshtëri, në turmën e himarjotëve të acaruar.
Në tribunë dolën dy persona, Niko Neranxi, biznesmen i njohur dhe i deklaruar himarjot shqiptar dhe Vangjel Dule, kryetari i partisë PBDNJ, që e ka shprehur hapur doktrinën e tij politike se Himara është Greqi dhe Vorio-Epir.
Aty ishte edhe Geixh, i padukshëm për kamerat, por në pozicionin e mirë të Regjizorit dhe të bashkë financuesit shpirtëror dhe jo vetëm, të turbullirave dhe paqartësirave himariote. Të peshkuara politikisht.
Për të gëzuar Geixh dhe financuesit jashtë Shqirësisë së PBDNJ, Vangjelis Dules, foli një greqishte fshati, por të mjaftueshme dhe të mirëkuptueshme nga ustallarët e tij, përtej kufinjve të Shqipërisë.
Në të vërtetë Dule, njihet si person mjaft qytetar dhe i komunikueshëm, por kur duhet, duhet, ky dhe është profesioni i tij prej politikani në Shqipëri.
Greqishtja e tij në tribunën e një proteste qytetare për cështje të riformatimit urban të qyetezës, është një provokim i një natyre krejtësisht tjetër. Është një përpjekje e suksesshme për të zhvendosur konfliktin në një plan krejt tjetër. Nëqoftëse Neranxi mund të ketë edhe ai të drejtat e tij, për ta lënë Himarën e vjetër të paprekur, sepse kështu e do tradita, si mundet Dule, që është shumë larg asaj krahine me orgjinë, të ngrejë një flamur luftënxitës shqiptaro-greke?
Edhe sa herë do të përdoret cdo gjë e mundur në Himarë, për të na kujtuar qëllimisht dhe pa lidhje Vorio-Epirin?!
Një thirrje për revoltë nacionaliste antishqiptare është një bidon me benzinë, krejt anti europianiste, jashtë kohe dhe hapësire. E zymtë, e vjetër, e zbrazusr nga cdo kuptim. E shëmtuar dhe aspak e shëndetshme.
Por sigurisht zoti Geixh mbajti shënim dhe sigurisht edhe regjistroi video, që do tua cojë bashkëatdhetarëve helenë në SHBA, për tu preku zemrat e ngrata prej emigranti të përmalluar, me ulurimën se vorioepirotët në Shqipëri po vujanë, po shtypen, po batërdisen, po shkelen me këmbë nga turkoshakët e fundit në Ballkan, shqiptarët. Dhe pastaj qeset zgjidhen dhe financimet vërshojnë për të “shpëtuar apo ndihur” si vëllezërit grekë në Vorio-Epir.
Kështu ndodhi para ca kohe edhe për një garazh, andej nga bregu që kish qenë dikur një lloj kishe e vjetër. Garazhi u prish dhe në vend të saj u bë dicka krejt më e mirë.
Mirëpo, nëse kuptoj Neranxin, nuk mundem të pranoj greqishten e lodhur të Dules dhe qarjen nacionaliste të hallit të një pjese të Himariotëve, që protestojnë për një arësye krejt të natyrës urbane, cështje rrugësh apo shtëpiash të vjetra që duhet tu lënë vend, ca gjërave të reja dhe ca zgjidhjeve të reja urbane. Qofshin këto edhe të gabuara krejtësisht, por që skanë fare lidhje me një persekutim racial, fisnor apo të të drejtave të “shkelura” të himarjotit.
Nëse do të më duhej të zgjidhja ndërmjet Ramës dhe revoltës qesharake por të rrezikshme të Dules, do të zgjidhja sigurisht Ramën dhe të vetmin rast të “arrogancës” së tij të pranueshme.
Atë arrogancë që është, kundër futjes së hundëve nacionaliste në debatin e zjarrtë të një zgjidhjeje urbane alternative./360Gradë
