Nga Gerta Zaimaj
Shumë ngjarje tragjike e kanë tronditur botën në këto vite. Nuk ka kaluar asnjë ditë e muaj pa patur viktima nga tërmetet, aksidentet ajrore e rrugore, mbytjet e anijeve me klandestinë e emigrantë ne oqeane apo edhe deri tek sulmet terroriste të ISIS. Të gjitha këto kanë sjell humbje jetësh dhe na kanë mësuar paksa me fatin tragjik më të cilin po përballet njerëzimi në mbarë botën.
Por ngjarjet në Aleppo janë një tjetër dramë e cila është duke tundur nga themelet dhimbjen për jetën dhe rëndësinë që ajo ka për secilin prej nesh. Prej 4 vitesh, imazhet e kësaj lufte janë duke dëshmuar edhe njëherë se sa pak vlerësohet jeta njerëzore. Me qindra fotografi fëmijësh të mbetur të vetëm, të plagosur, të lënduar, prej vitesh po qarkullojnë ne rrjetet sociale, ama një gjë është e sigurt, ata janë të pafajshëm…
Aleppo për shekuj me radhë, ka qenë qyteti më i madh edhe më i bukur i Sirisë. Madje ky qytet në vitin 2006 fitoi titullin “Kapitali islamik i Kulturës”. Aleppo që më parë kishte 2 milionë banorë, sot është shndërruar në një qytet të shkatërruar e rreth 45 mijë njerëz kanë humbur jetën gjatë luftimeve. Në vitin 1986 qyteti i lashtë i Aleppos u shpall nga UNESCO pjesë e trashëgimisë kulturore, e njerëz nga e gjithë bota e vizituan atë. Por sot ai qytet është kthyer në vendin që po përjeton ndoshta ndër momentet më të përgjakshme të jetës njerëzore.
Prej 4 vitesh aty luftojnë disa nga fuqitë e mëdha botërore si SHBA, Rusi, Turqia, forcat e Assadit apo edhe forcat e Shtetit Islamik ISIS, e për të luftuar njëri-tjetrin palët kanë përdorin fuçi bombash, predhash dhe armësh të ndryshme, nga të gjitha anët, ajri dhe toka duke mos i kursyer jetët e humbura nga dita në ditë. Me dhjetëra grupe militante dhe organizatat më të mëdha luftarake në botë janë duke luftuar mes njëri tjetrit në Siri. Kjo është tragjedia më e pashembullt që i bëhet qyteti më të rëndësishëm kulturor dhe tregtar Aleppo.
Këto janë imazhet më të dhimbshme që bota ka parë, kjo jo se më parë ato nuk kanë ndodhur, por tani nga teknologjia e avancuar, këto tmerre janë duke u shfaqur në sytë e të gjithëve ne, ndaj edhe përjetimet janë më të mëdha dhe askush nuk mund rrijë indiferent.
Fortë për këtë gjendje nga gazetarë dhe analistë,vendas dhe të huaj është kritikuar SHBA, Perëndimi dhe Rusia. SHBA për mos gjetjen e një dialogu, e Rusia që u rendit krah Assadit duke treguar pikërisht në Siri se vazhdon të ketë një fuqi bërthamore të jashtëzakonshme me të cilën e bëri hi këtë vend.
Por ajo tek e cila të gjithë duhet të ndalemi, sensibilizohemi dhe të mendojmë është përjetimi dhe traumat që u ka shkaktuar ky makth fëmijëve, grave e burrave të pafajshëm. Përpara syve të tyre janë vrarë civilë të pafajshëm, janë përdhunuar gra e janë ekzekutuar fëmijë. Skena që edhe në filma i sheh rrallë: Njerëz që vrapojnë, por nuk e dinë se ku, të tjerë që janë gjallë nën rrënoja, e që nuk kanë shpresa se mund ti shpëtoj njeri. Ekzekutime në grupe të mëdha, fëmijë që u ekzekutohen prindër e familje përpara syve të tyre. Eshtë pikërisht kjo kategori e shoqërisë Siriane e cila pa pasur asnjë ndikim në nisje dhe përhapje të luftës është kthyer në viktimën kryesore të saj.
Çfarë është duke ndodhur me këta fëmijë të pafajshëm që na shfaqen në mënyrën më mizore?
Vuajtja e fëmijëve ndoshta ishte edhe ajo që e vendosi Sirinë në plagën më të madhe të globit. Disa nga rastet të cilat pushtuan botën dhe u bënë virale duke u shpërndarë më miliona herë janë: Ai që u njoh si “djali i bregut të detit”, Alan Kurdi, që u gjet i mbytur pasi familja e tij tentoi të largohej nga Siria nëpërmjet detit Mesdhe.
Pas tij erdhën pamjet e “djalit të ambulancës”, Omran Daqneesh, vogëlushit, i cili i mbuluar në gjak pafajësish fërkonte sytë. Ai u plagos pak ditë pasi vëllai 10-vjeçar i tij Ali, humbi jetën.
Një tjetër rast që tronditi rrjetet sociale ishte ai i një fëmije që sapo kishte humbur të ëmën, djaloshi që i shpëtoi sulmit me gaz pyeste vazhdimisht infermieren: A do të vdes unë zonjushe? A do të vdes?
Këta janë fëmijët e Aleppos të cilët mes lotësh dhe të gjakosur kërkojnë familjet e tyre.
Teksa sheh të gjitha këto imazhe, duket sikur të vijnë nga një tjetër botë. Horrore që nuk paskan fund po kalojnë këta fëmijë, të cilëve jeta, papritur po ju lë njolla të pashlyeshme në kujtesat e tyre, ndonjëherë këto njolla janë më të rënda edhe se dhuna fizike. Sepse në një luftë ata që vuajnë më shumë janë fëmijët, ata do duhet të ishin në “botën e tyre”, e cila duhet të ishte e mbushur me lodra, lule, e ngrohtësi familjare sepse siç thotë edhe Einstin “nëse dëshironi që fëmijët të bëhen të mirë dhe inteligjent, lexojuni sa më shumë përralla”, por fëmijët e Aleppos prej 4 vitesh po përjetojnë tmerre, që as në përrallën më të frikshme nuk do ti kishin lexuar. Ata nuk do të jenë kurrë të lumtur… Sepse sytë e tyre do të vuajnë edhe pasi kjo dhimbje të ketë përfunduar, nëse një ditë do përfundoj./opinion.al
