A meritojme sovranitet pas kesaj?

Mos u lodhni te kuptoni! Sa me shume rrini perpara ekranit aq me e pakuptueshme behet e gjitha. Sa me shume tentoni t’i hyni ne brendesi aq me teper e shihni veten jashte. Vetem keshtu mund te perkufizojet ajo qe po ndodh me reformen ne drejtesi dhe me qendrimin e politikaneve ndaj saj. Citohen nene dhe marreveshje, rikthehen deklarata dhe qendrime. Ne thelb ka vetem nje gje. Te paafte per ta aprovuar; te paafte per te gjetur nje konsensus; te paafte per te qene serioze.
Lereni marreveshjen, shiheni ate ne sens te kundert. Shiheni se perse jemi detyruar te leme nje pjese te sovranitetit tone tek nderkombetaret. Sepse jemi te paafte ta ushtrojme vete. Sepse jemi te paafte qe te biem dakort edhe per nje gje te tille. Sepse jemi bere gazi i botes.
Imagjinoni pak se cfare ka ndodhur dje ne mbremje dhe sot ne mengjes ne Bruksel. Ne fillim u njoftua konsensusi. U bene deklarata pershendetje dhe u nisen letra urimi. U bene telefona dhe u fut ne kete vorbull euforie edhe Merkeli. Ishin te gjithe te lumtur, derisa u deklarua ne mbremje se nuk kishin rene dakort tamam. Se nuk ishte kuptuar si duhej, ose se duhej shtuar apo hequr ende dicka. Nuk dua t’i hyj thelbit. Nuk dua si SHBA dhe BE te ve gishtin mbi nje fajtor. Di te them se jemi thjeshte qesharake, dhe se nuk e meritojme as kete sovranitet qe na kane lene. Sepse nese deklarohet votimi i nje marreveshjeje, ajo padyshim qe duhej te ishte pare deri ne fund, duhej te ishte kopsitur e gjitha, duhej te ishin pergatitur drafte dhe te qene diskutuar deri ne detaje. Si kudo ne bote. Por per fatin tone te keq, ne nuk jemi si kudo ne bote, ne jemi ai askund ne bote. Nje shoqeri qesharake, qe po perqesh me papergjegjshmerine e saj gjithe bashkimin europian. Nuk dihet kur do aprovohet, nuk dihet nese do bien dakort e do kthejne mendim ende, por dihet nje gje. Nuk e meritojme as kete sovranitet qe kemi. Dhe as kete klase politike qe po tallet sistematikisht me ne.