Shënim nga Dritan Laci
Aktet e sotme terroriste që tronditën zemrën e Europës na treguan edhe njëherë se sa e brishtë është siguria publike përballë një armiku i cili ka zgjedhur të luftojë jo në mënyrë frontale, por i kamufluar midis nesh, me rregulla të pabarabarta loje.
Një taktikë e studiuar më së miri për të shpërndarë ankth dhe pasiguri, në një civilizim si ai europian, gjithmonë e më shumë kozmopolitan, ku besimet, rracat, dallimet zakonore, kanë dështuar në atë që duhet të ishte integrimi në familjen e madhe europianë, pararendëse krijimit të të drejtave themelore demokracisë.
Edhe pse Shqipëria, një vend i dominuar, nga popullsi më së shumti myslimane, gjendet e paprekur në sigurinë e saj publike nga aktet terroriste (të paktën në dukje) kjo nuk e bën atë një vend më të sigurtë.
Një vend i cili shpenzon vetëm 1.5 përqind të Prodhimit të Brendshëm Bruto, për mbrojtjen, ku përfshihen vëzhgimi ajror, detar, forcat speciale, shërbimet e inteligjencës etj nuk mund të jetë më i sigurtë se sa një vend si Belgjika që shpenzon trefishin e PPB-së.
Po kështu nuk mund të jetë i sigurtë nëse kthehet në eksportues të radikalëve myslimanë që prekin Xhihadin në tokat e Sirisë dhe Irakut.
Nuk mund të jetë i sigurtë kur në portat e saj jugore një valë e madhe emigrantësh nga Siria dhe Iraku presin kohën e përshtatshme që ta shfrytëzojnë Shqipërinë si një aneks kalimi drejt Evropës, por ku në karvanin e gjatë të emigrantëve udhëtojnë edhe ekstremistë të cilët mund ta shfrytëzojnë vendin tonë si një pikëtakimi me radikalë vendas myslimane.
Ndoshta Shqipëria nuk do preket asnjëherë nga aktet e mirëfillta terroriste si ato të Brukselit sot, por kjo nuk do të thotë që nuk është potencial i mundshëm për të shfrytëzuar pasigurinë e saj të brendshme politike dhe ekonomike; kriminalitetin në rritje, moszbulimin e krimeve të rënda siç janë atentatet me eksploziv etj., për ta kthyer në një laborator të forcave radikale për të ndërtuar skemat e tyre të goditjes së Evropës.
Siç ishte rasti i reportazhit të Rai Uno, ku nga kufiri i Malit të Zi nëpërmjet Liqenit të Shkodrës, kalonin në Shqipëri armë dhe eksplozivë, të cilët më pas përfundonin në Evropë në duart e grupeve kriminale të lidhura me ekstremistët. Ndaj pasiguria e brendshme e Shqipërisë sot është edhe pasiguria e Evropës…
