Ornella Mutti është një divë e vërtetë italiane dhe ndërkombëtare. Ajo është protagoniste e disa filmave, me regji nga më të mëdhenjtë e kinemasë. Aktorja ka dhënë një intervistë për “Corriere della Sera“, duke folur për jetën e saj, nga martesa, fëmijët, nipërit dhe mbesat.
Gjatë intervistës aktorja italiane ka folur dhe për raportin e saj me Çelentanon, i cili u bë shkak i ndarjes së përkohshme të këngëtarit me gruan e tij Caludia Mori.
INTERVISTA
A ju ka rënduar pesha që jeni një yll?
Ornella Mutti: Kam menduar kohët e fundit për këtë gjë. Gjithmonë e kam mbajtur veten larg një bote të caktuar, dhe kjo më penalizoi pak. Sepse ju e dini se sa peshojnë kontaktet. Më vjen keq që njerëzit mendojnë se jam snobe, kjo nuk është e vërtetë.
Pse?
Ornella Mutti: Kam lindur shumë e turpshme. Dhe unë jam ende. Si vajzë prisja që zonjat e moshuara të kalonin rrugën. Por jo për t’i ndihmuar, thjesht isha e turpshme. Forca ime ka qenë gjithmonë familja ime.
Është më mirë të jesh nënë apo gjyshe?
Ornella Mutti: I dua nipërit e mi. Por fëmijët… po të mendoj për ta qaj. Duke i parë në sy mendoj; kjo është krijesa ime dhe më vjen një lumturi e jashtëzakonshme. Kam tre fëmijë dhe i kam dashur të gjithë njësoj. Nga jashtë, më duket se kam vetëm Naiken, sepse ajo është shumë në rrjetet sociale.
Por ajo ishte e para dhe ju keni një marrëdhënie të veçantë. A ka qenë gjithmonë kështu?
Ornella Mutti: E kam sjellë në jetë kur isha fëmijë (19 vjeç), doja ta mbaja gjithmonë të lidhur me mua. Kur ajo do të shkonte në një dhomë tjetër dhe unë do të thoja menjëherë: Naike ku po shkon? Jemi bashkë. Ajo ishte motra ime e vogël, udhërrëfyesja ime. Ajo më shpëtoi.
Nga çfarë?
Ornella Mutti: Unë jam një vajzë e viteve 70. Isha e re ri dhe ishte koha kur njerëzit eksperimentonin me drogën. Kishte një grup të vogël në Romë, të gjithë njerëz të famshëm. Por më duhej të shkoja në shtëpi tek ajo. Ajo ishte feneri im. Në jetë bëhen gabime.
Përsa i përket roleve, jeni të kënaqur me ato që ju ofrojnë sot?
Ornella Mutti: Jam shumë i kënaqur me atë që kam bërë dhe shpresoj të bëj gjëra më interesante… por ka shumë pak role të bukura për femrat në moshë. Disa më duhet të pranoj teksa shpresoj për të tjera më të mira. Nuk mjaftohem vetëm me aktrim, pranoj edhe gjëra të vogla që më pëlqejnë dhe ku mund të argëtohem. Për fat e kam teatrin dhe jam e lumtur.
A është vetëm një problem italian?
Ornella Mutti: Kryesisht. Nëse shikoni Netflix spanjoll, ka disa seriale të çmendura, me ide të shkëlqyera. Gjithçka këtu është melodramatike”.
Ferreri, Citto Maselli, Monicelli, Verdone, Ëoody Allen, Virzì, John Landis, Nuti… Kë ke dashur dhe urren më shumë?
Ornella Mutti: Kam pasur disa mësues të shkëlqyer. Nuk më pëlqen t’i drejtoj gishtin askujt. Më i buti ishte ndoshta Ferreri. Edhe pse u grindëm në fillim dhe më drejtoi ndihmësdrejtori i tij. Pastaj na pëlqeu shumë njëri-tjetri. Një herë duhej të bëja një film me të dhe mbeta shtatzënë. E thirra dhe i thashë. Ai u përgjigj se kjo ishte një gjë e mrekullueshme dhe se prej vitesh donte të bënte një film për gratë që lindnin, për ta lidhur me jogën. Por nuk e realizuamdot.
A ndihesh e mbështetur nga gratë?
Ornella Mutti: Nuk e di… Kam pasur pak ndërveprim me femrat. Kisha disa në krah, si Eleonora. Por ndoshta edhe për shkak të ndrojtjes sime. Është shumë e vështirë për gratë, është një përpjekje e madhe, duhet të luftojmë dhëmbë e thonj. Gjithmonë fajësohemi dhe penalizohemi.
A duhej të mbroheshe nga burrat?
Ornella Mutti: Gjithmonë. Si vajzë, kur merrja autobusin për në shkollë… më shqetësonin. Ndonjëherë ishte ndonjë zonjë që e kuptonte me një vështrim dhe më lironte vendin e saj. Ja, kur e them këtë del se gratë më mbronin… Kur fillova me kinemanë, nëna ime ishte me mua.
Thatë se Celentano se ishte tradhtia juaj e vetme. A ia vlente?
Ornella Mutti: Epo, unë mendoj se nëse ndodhi, ia vlente. Përtej historisë sonë, e cila ishte një pjesë e vogël, Adriano ishte aq qesharak… në xhirime nuk ishte si të shkoja në punë. Ne luanim dhe qeshnim vazhdimisht.
Të mungon një dashuri?
Ornella Mutti: Sigurisht që do të doja të kisha dikë që më merr në krahë, që më përqafon, që më mbështet, në të cilin kur kam një moment të errët mund të strehohem…
Nga se ke frikë?
Ornella Mutti: E kam paguar shtrenjtë dashurinë.
Çfarë ndodhi?
Ornella Mutti: Për ta pasur dashurinë u largova. Unë kurrë nuk kam dashur të shoh realitetin për të mbajtur gjallë marrëdhëniet që po të kisha menduar ndryshe nuk do të kishin vazhduar. Unë preferoja të jetoja ëndrrën time.
