Rrëfimi i tij është shumë prekës, shumë i dhimbshëm. Babanë ia pushkatuan padrejtësisht në vitin 1951 më 27 shkurt, duke mos i dhënë asnjë shpjegim. Eshtrat e të atit i gjeti vetëm në vitin 1991.
Osman Kaceli rrëfen të mërkurën historinë e trishtë të familjes së tij dhe dramën e pushkatimit të të atit në shkurtin e trishtë të vitit 1951.
Kaceli rrëfen se i ati ishte një njeri shumë i njohur në Tiranë për bamirësitë e tij dhe për miqësitë e pafund. Ai tregon se babai i tij ishte tregtar, një ndër tregtarët më të mëdhenj në Tiranë.
“Atë natë që erdhën të sigurimit dhe arrestuan babanë, unë isha shumë i lodhur dhe bëra një gjumë të thellë, si nëpër ëndërr më silleshin në parafytyrim disa zëra të egër. Por vëllai im, që ishte më i vogël, ishte zgjuar dhe i ka parë të gjitha ngjarjet e asaj nate deri në arrestimin e babait. Ishte mesnatë duke u gdhirë 20 shkurti. Kur u çuam të nesërmen dhe pashë vëllain dhe nënën duke qarë, mora vesh të vërtetën. Nuk dija ç’të bëja, nuk dija si të veproja. Kishte rënë zija në shtëpi”,- tregon Osmani.
Hedhja e një sasie dinamiti në oborrin e Ambasadës sovjetike, sot Ministria e Arsimit, u pasua me arrestime masive në kryeqytet, e më pas edhe me pushkatimin e intelektualëve, që u konsideruan nga regjimi si pjesë e një grupi, pavarësisht se ata nuk kishin njohje me njëri-tjetrin.
