Amal Naim, është shqiptarja e cila ka mundu të dalë nga Gaza për t’i shpëtuar bombardimeve të Izraelit.
Në emisionin “Opinion”, ajo ka treguar se është larguar nga Shqipëria në vitin 1998, pasi babai i saj ishte Palestinezë, por kishte ardhur në Shqipëri me studime ku dhe jetoi për 30 vite.
Amal Naim tregon se së bashku me vëllain e saj kanë nga katër fëmijë dhe ishin martuar me shtetas palestinezë në Gaza.
Ajo rrëfen se si u shpëtoi bombardimeve izraelite. Në natën e parë të sulmeve ajo së bashku me fëmijët është larguar me shpejtësi nga shtëpia, pa arritur të marrë asgjë me vete.
“Para dy vitesh jam vendosur në Gaza. Kam jetuar më parë në Tiranë. Në fillim kemi shkua në vitin 1998. Shkuam për të takuar familjen e babait, i cili ishte palestinez. Kishte jetuar 30 vite në Shqipëri, erdhi për studime. Shkuam në veri të Gazës, në kufi me Izraelin. U vendosëm atje, familje e madhe. Aty fillova punë, unë studiova për infermieri. Jam e martuar me palestinez dhe vëllai me palestineze unë kam katër fëmijë dhe vëllai. Është hera e parë që vij në Shqipëri që nga viti 1998. Jetuam në Gaza se ashtu donte familja, isha pranë familjes. Kjo ishte lufta më e tmerrshme se herët e tjera. Shumë e vështirë. Situata ishte shumë e keqe. Shtëpia ime u bombardua dy herë në 2014 dhe këtë vit. Ky është vendi ku ne po dilnim rrugës dhe është tek spitali Al-Shifa. Ishim mbledhur në këtë vend duke pritur për të gjetur një makinë ose një rrugëzgjidhje për të shkuar në jug të Gazës. Natën e parë kur filloi lufta ishte e papritur, na dërgonin nëpër celulare që dilni nga shtëpia. Lajmëronin që dilni nga shtëpia, largohuni nga qyteti sepse do bombardohet qyteti juaj. Dolëm në mes të natës mes bombardimeve me katër fëmijët. Jo vetëm unë, gjithë familja, gjithë qyteti. Në mes të natës duke vrapuar, duke qarë nuk mundëm dot të merrnim as plaçkat sepse ata bombardonin. Me frikë fëmijët qanin, u thoja mos kini frikë mam, me lutje, o Zot na mbro”, tha Amali e cila vajzën e madhe e ka në vit të dytë të gjimnazit, djalin 13 vjeç dhe dy vajzat e tjera 10 e 8 vjeçe.Morëm diçka me vete nga shtëpia. Kur shkuam në shkolla të tjera, me konserva peshku dhe konserva mishi, sallame. Na sillnin atje ndihma. Bukë ishte shumë vështirë për të blerë bukë. Nuk kishte bukë sepse nuk kishte gaz që furrat e bukës të punonin, nuk kishte karburante. Radhë të tëra për të blerë bukë sepse na e jepnin me racionim që të mjaftonin për njerëzit e tjerë. Na ka humbur dëgjimi nga bombardimi. Gjithë këto luftëra që kanë kaluar shumë vetë, fëmijë, njerëz kanë humbur dëgjimin. Problem i madh në Gaza u bë problemi i dëgjimit nga bombardimet”,- Amal Naim./ Opinion.al
