Nga Esiona Konomi-
Bashkë me shumë kolegë ndoqëm ndërrimin e datave 21 dhe 22 korrik për miratimin e reformës në drejtësi nga parlamenti. Raportuam të gjithë se si 140 vota u dhanë për reformën në drejtësi përmes pulsantit jeshil. Intensiteti i atyre ditëve s’na dha mundësi të shkruanin për një tjetër aspekt: sa deputetë e kishin lexuar projektligjin për ndryshimet kushtetuese me 32 faqe?
Pa ekzagjerim, ai material u shkrua nga 3 veta (negociatorët), u lexua nga 10 persona (anëtarët e komisionit të posaçëm) dhe u miratua qorrazi nga 140 ligjvënës.
Gjatë negociatave të gjitha e të lodhshme shkëmbeheshim me deputetë të majtë e të djathtë që nuk ja kishin idenë se çfarë ndodhte. Na pyesnin ne, gazetarët. Kur koleget e televizionit njoftuan daljen e tymit të bardhë, e dini cila ishte pyetja e verbër e ligjvënësve tanë: Si u bë, si donim ne apo si donin ata? Të majtë e të djathtë, nuk ja kishin idenë se si do të bëhej vettingu. Nuk ja kanë as sot e kësaj dite.
Ndonjë prej tyre, koshient për vlerën e kartonit tha se do të kërkonte dy orë kohë për të lexuar draftin përpara votimit, por nuk e bëri (me gjasë të shmangte epitetin si dele e zezë dhe antiamerikan).
Erdhi drafti i shkruar në mesnatë, të gjithë u çuan zvarrë-zvarrë të përgjumur, shkundën fundshpinën pasi u çuan nga bordurat ku ishin ulur, e shkuan votuan qorrazi, duke parë kush përballë e kush në të djathtë kryetarin e partisë. Pse? Sepse ndërkombëtarët donin të votohej patjetër atë ditë.
Po tani?
Ndërkombëtarët, për fondet e tyre, për llogaritë dhe projektet e tyre, shtypin sa munden që prapë dhe ligjet shoqeruese të miratohen pa u lexuar. Mos ja bëni vetes këtë, të nderuar ligjvënës. Ruani Kushtetutën tuaj/tonë, ruani statusin tuaj!
