Fotografi Endrit Mertiri dhe modelja Elene Lika bëhen (përsëri) bashkë, tani në përpjekje për të përçuar në imazhe fotografike aromën dehëse të një gruaje. Opinion.al sjell detajet.
Të rrallë janë ata artistë të cilët edhe gjatë një punë që, në pamje të parë duket si një nga ato gjërat lineare që tashmë kanë kaluar në rutinë, mund të krijojë diçka të veçantë. Në thelb, ky detaj është pikërisht ajo dredhia dinake që vetëm një mjeshtër i vërtetë di ta përdorë, duke e nxjerrë si AS-in nga poshtë mëngëve. Kur e mendon kështu, atëherë e kupton se, në të vërtetë, megjithatë nuk ka asgjë lineare, pavarësisht se mund të duket si një impenjim rutinë, dhe se ky produkt i thjeshtë është veçse një manifestim i radhës i aftësive artistike të një mjeshtri të mirfilltë që, me shumë pak elemente dhe detaje, di të krijojë gjëra të bukura.
Kjo vlen edhe për Endrit Mertirin, ndërkaq shkasin për ta pohuar këtë e marr nga mini seti i fotografive që para dhjetë ditësh Endriti ka realizuar për kompaninë prestigjioze Maison de Parfume. Ashtu siç e shoh unë, Endriti është përpjekur që aromën e këndshme të një gruaje, padyshim një ndjesi shumë sensuale, ta përkthejë në imazhe fotografike.
Një gjë aspak e lehtë!
Natyrisht përderisa qëllimi është që ana artistike të vazhdojë të qëndrojë mbi atë komerciale.
Ajo që më kaloi në mendje, posa që në profilin e modeles Elena Lika, në Instagram, pashë foton e parë nga ky set, është se me të zgjedhur Elenën, si modele, Endriti menjëherë ka zgjidhur gjysmën e të panjohurave në ekuacionin e tij artistik.
Pse?
Si komunitet i njerëzve të medias dhe artit ka ardhur koha ta themi hapur se edhe bukuroshja më e madhe e kësaj bote nuk mund të jetë modele e mirë nëse brenda vetes nuk ka ndjesi shpirtërore të artistes. Një modele e rëndomtë përpiqet të komunikojë veç me fizikun e saj, por një modele artiste, fizikut të saj i shton edhe energjinë dhe finesat e shpirtit të vet. E tillë është edhe Elena Lika dhe si e tillë na shpërfaqet edhe në këtë mini set fotografish.
Si teknikë, në të tre fotografitë, Endriti vë fokusin te gjymtyrët e Elenës – të cilat në foto jo rastësisht duken të gjata duke krijuar ndjesinë e diçka që tërë kohën rri e njomë dhe e freskët – dhe që shërbejnë si shtylla të fuqishme për imazhin qendror, gjegjësisht lojën artistike me detajet e fytyrës së Elenës. Qëllimi është që secila fotografi të pasqyrojë nga një veti të shpirtit të Elenës, si artiste dhe si femër: sharmin e natyrshëm, mirësinë e ngrohtë që ajo rrezaton, por edhe përshtypjen se prapa imazhit të hijshëm fshihet një mendje e shkathët që di shumë mirë të vlerësojë më të mirën për veten.
Për ta kuptuar këtë duhet të përpiqemi të depërtojmë brenda mendjes së një dame, aty ku do ta shihnim se, për një femër, parfumi përbën një përforcues diskret të sharmit femëror, një mjet për të shprehur natyrën e saj të këndshme si person dhe një mënyrë bindëse për të dëshmuar se ajo di të zgjedhë më së miri.
Nëse i mbyllim sytë dhe përpiqemi që në mendjen tonë të rikrijojmë imazhin apo efektin e një parfumi, si ndjesi, do të gjejmë asocime pikërisht për sharmin, mirësinë dhe dinakërinë apo mendjen e shkathët (të cilat Endriti i ka vënë në përdorim si material krijues), ndërkaq si imazh do të shohim duart dhe qafën e një femre, të cilat, në rastin e Elenës, Endriti i ka përdorur në mënyrë shumë diskrete. Dhe të gjitha këto bashkë, në mendjen e një mashkulli, por (pse jo) edhe të një femre tjetër, krijojnë idenë e diçkaje shumë joshëse.
Parfumi mund të jetë veç një aromë e këndshme dhe kalimtare apo një ide dehëse që patjetër dëshiron ta kesh afër vetes: padyshim kjo e fundit është ajo që synon një artist. Dhe është pikërisht kjo dredhi e bukur që Endriti ka përdorur në mënyrë që me sukses të përkthejë në imazhe fotografike aromën dehëse të një gruaje joshëse.
Dhe sado modest, ky mini set fotografish, është edhe një dëshmi për atë se për aq sa skulpturën nuk e bën allçia, pikturën nuk e bën furça dhe ngjyrat, as fotografinë nuk e bën aparati. Pos syrit, duhet pasur edhe një koncept, një qëllim, por mbi të gjitha një dhunti për të lexuar mendjet dhe shpirtrat e njerëzve.
Në fund të fundit, çfarë tjetër është një artist, pos një pasqyrë reflektimi për shpirtrat e njerëzve? /(A.R)
