Teksa teknologjia ndryshon, kuptimi i vdekjes bëhet më i komplikuar.
Diskutimi është kur një trup quhet i vdekur, kur ka pushuar zemra apo kur ka vdekur truri?
Pra kur vdiq Shalom Ouanounu?
Mjekët kanadezë thonë se Ouanounou ka vdekur në shtator kur edhe truri i tij vdiq, pas një sulmi nga asma.
Megjithatë, familja e tij thotë se ai vdiq pesë muaj më vonë, në mars, kur zemra dhe fryma e tij u ndalën. Raste të tilla janë disa që sfidojnë ligjet që ekzistojnë për atë të cilin ne sot e konsiderojmë të vdekur.
Pra, çfarë do të thotë të jesh i vdekur?
Mungesa e pulsit dhe e frymës ishte shenja standarde. Kjo ndryshoi në vitet 1950 dhe ‘60 me përparimet në mjekësinë moderne. Makinat mundën, për herë të parë, të pomponin gjakun përmes arterieve dhe venave të një personi dhe të mbanin mushkëritë me ajër edhe pasi ato nuk mund të thithnin më oksigjen.
Në vitin 1968 një komitet në Shkollën Mjekësore të Harvardit rekomandoi që vdekja e trurit të ishte përkufizimi standard kur njeriu duhet të quhet i vdekur.
Sot shumica e vendeve perëndimore konsiderojnë si të vdekur një person i cili është i vdekur në tru. Vdekja e trurit mund të konfirmohet ose nga fundi i frymëmarrjes dhe pulsit, ose nga vlerësimi i një mjeku që truri ka humbur në mënyrë të pakthyeshme përgjithmonë funksionet e tij.
Ekzistojnë tri arsye pse politikëbërësit dhe shumica e mjekëve janë fokusuar në tru.
E para sepse shoqëritë perëndimore theksojnë rëndësinë e mendjes dhe të trurit te racat njerëzore. E dyta është kostoja e mbajtjes së një personi në mbështetje të jetës bëhet më e lehtë kur truri është funksional. Arsyeja e fundit është se lehtwson transplantet e organeve, pasi më shumë organe mund të largohen me sukses nga dikush që ende ka oksigjen në trupin e tij.
Sot disa raste po sfidojnë idenë se vitaliteti i trurit nuk duhet të jetë arbitri kryesor i vdekjes.
Disa njerëz shohin shqetësime praktike: ata kundërshtojnë se truri mund të quhet i vdekur nëse mbeten disa funksione që rregullon, të tilla si menstruacioni; sipas tyre kështu njerëzit do të shpallen të vdekur para kohe për të siguruar organet e tyre të cilat mund të funksionojnë në një trup tjetër.
Në shumë raste, kjo është poshtë besimit fetar. Hebrenjtë nga sektet ortodokse, nga të cilat z. Ouanounou është, e konsiderojnë një të vdekur vetëm kur zemra dhe fryma e tij pushojnë. Disa myslimanë kanë besime dhe mendime të ngjashme.
Një rast tjetër në Kanada Taquisha McKitty, e cili u shpall e vdekur vitin e kaluar pas një mbidozë nga droga. Familja e saj thotë se besonte se shpirti është i pranishëm për sa kohë që rreh zemra e saj – dhe ajo merr frymë, edhe pse vetëm për shkak të pajisjeve mjekësore. Në raste të tjera, është nga bindja personale ose komunale. Japonia ngurron ta shohë trurin e vdekur si të zhdukur, pjesërisht për shkak se i gjithë trupi i është dhënë përparësi në Japoni, jo si pjesës mendore si në Perëndim./Opinion.al ©
